«Ανοιχτοί δίαυλοι επικοινωνίας» με την Τουρκία. Ένα παραμύθι για εσωτερική κατανάλωση;

 

Γράφει ο Αλέξανδρος Παυλικιάνος

 

Ακούμε από τα πιο επίσημα χείλη των πολιτικών ταγών της Ελλάδος, πολύ συχνά και όλα τα χρόνια που σαν Χώρα έχουμε βάλλει την ουρά στα σκέλια, ότι πρέπει να έχουμε «ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας» με την Τουρκία. Γιατί;

Τι θα μπορούσε αυτό να δώσει περισσότερο στις ήδη σπασμένες σχέσεις των δύο χωρών;

Ποιο είναι το θετικό σημάδι από την πλευρά της Τουρκίας, το οποίο θα μπορούσε να είναι το έναυσμα για μία εποικοδομητική συζήτηση;

Η Τουρκία είναι ένας κακός γείτονας και το αποδεικνύει με τον χειρότερο τρόπο εδώ και δεκαετίες. Τι θα μπορούσε να πει κάποιος  με έναν κακό γείτονα όπως η Τουρκία;

Τι ακριβώς θα συζητήσουμε με μία χώρα που με έργα πλέον σου δείχνει ότι δεν θέλει συζήτηση αλλά το μισό Αιγαίο και το υλοποιεί καθημερινά παραβιάζοντας τα σύνορα μας με τους λαθρομετανάστες, στον αέρα και την θάλασσα;

Εμείς δεν είμαστε διπλωμάτες, αλλά η κοινή λογική λέει, ότι πάς σε κάποιον που δεν σηκώνει κουβέντα, να κάνεις κουβέντα μαζί του, αλλά παράλληλα ετοιμάζεις τα όπλα σου για να τον αντιμετωπίσεις και η κουβέντα μαζί του έχει αυτόν και μόνον τον σκοπό. Να κερδίσεις χρόνο.

Βλέπει κανένας εξοπλιστικά προγράμματα στην Χώρα μας που να μπορεί να δικαιολογεί τις «καθυστερήσεις»;

Βλέπει κανένας να μπορεί η χώρα να πάρει οπλικά συστήματα και οι «φίλοι» μας να περιμένουν να πληρωθούν αργότερα, δίνοντας μας μια ανάσα, απέναντι σε έναν πάνοπλο αντίπαλο;

Μπορεί το Στρατιωτικό προσωπικό της Τουρκίας να μην είναι αντάξιο του Στρατιωτικού Προσωπικού της Ελλάδος αλλά, αυτή την στιγμή η Τουρκία, διαθέτει 600.000 στρατιώτες και δεν θα διστάσει προκειμένου να πετύχει τον σκοπό της να τους θυσιάσει όλους.

Βλέπει κανένας τον αιμοσταγή δολοφόνο, συγγενή του Χίτλερ, Ερντογάν να έχει προβλήματα ηθικής;

Άρα τι θα συζητήσει η Ελλάδα με έναν αιμοσταγή, ανήθικο και δικτάτορα;

Τι ακριβώς θα συζητήσουν τα τεχνικά κλιμάκια μαζί του;

Έχει ανοιχθεί έστω και σαν τίτλος θέμα από τους αρχηγούς των κρατών και μένουν οι τεχνικές λεπτομέρειες των «ανοιχτών διαύλων» για να έρθει η ειρήνη στην Μεσόγειο;

Αφού λοιπόν η Ελλάδα δεν περιμένει κάτι θετικό από τους «ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με τον Ερντογάν» γιατί πάει; Για να ενισχύσει την ηττοπάθεια της; Την ανεπαρκή και χωρίς σχεδιασμό διπλωματία της;

Και εφ όσον είναι εκ των πραγμάτων «καμένο χαρτί» όλη η ιστορία, τότε γιατί η κυβέρνηση και οι «σοφοί» της διπλωματίας επιμένουν;

Μήπως τελικά οι «ανοιχτοί δίαυλοι επικοινωνίας», είναι ένα επικοινωνιακό παιγνίδι εσωτερικής κατανάλωσης;