Σχολιάκι 711

(Μετά πάσης ειλικρινείας…)

(2/9/2022)

Ο συμβολισμός τού γαϊδάρου.

Αναρωτιέμαι! Η παραδειγματική τιμωρία, που κάθε τόσο επιβάλλεται από τα δικαστήρια, επιδρά άραγε σωφρονιστικά στον τιμωρημένο, αλλά και στο κοινωνικό σύνολο;
Λογικά, οι τιμωρίες επιβάλλονται για να στέλνουν μήνυμα στους πολίτες ούτως ώστε να αντιλαμβάνονται όρια, δικαιώματα, να αναλαμβάνονται υποχρεώσεις, να προχωρούν σε συναινέσεις, ειρηνικές επικοινωνίες και να δείχνουν σεβασμό στον συνάνθρωπο.
Ας το σκεφτούμε λίγο παραπάνω· ο σεβασμός δεν μπορεί να περιορίζεται στο στενό πλαίσιο των συνανθρώπων (γιατί θα ήταν εγωιστικά ανθρωποκεντρικός), αλλά οφείλει να επεκτείνεται στο παραπέρα και σε ό,τι συμπεριλαμβάνεται στη διάσταση της α ν θ ρ ώ π ι ν η ς ύπαρξης.
Είναι και επιστημονικά αποδεδειγμένο πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να επιβιώσει δίχως το φ υ σ ι κ ό και το ζ ω ι κ ό περιβάλλον του.

Αυτονόητο λοιπόν: το αίσθημα του σεβασμού και της φροντίδας οφείλουμε να το εκδηλώνουμε προς πάσαν κατεύθυνση και κυρίως σε ό,τι μας περιβάλλει και μας τροφοδοτεί.
Οι σκέψεις αυτές γίνονται με αφορμή τη βάναυση ενέργεια τού αντιδημάρχου, που κακοποίησε το άτυχο γαϊδουράκι σέρνοντάς το με το αυτοκίνητο, προκαλώντας αιμορραγίες, εκδορές και πληγές στο βασανισμένο σώμα του.
Γνωρίζουμε πως η ζωοφιλία στις επαρχιακές πόλεις και δυστυχώς ιδιαίτερα στις κτηνοτροφικές, δεν είναι ριζωμένη στην αντίληψη περί σεβασμού και αγάπης προς τα ζώα. Ιδιαίτερα αυτό το ταπεινό θηλαστικό και καλοκάγαθο ιπποειδές, που ανήκει στα λεγόμενα «περισσοδάκτυλα», με το γνωστό όνομα γαϊδούρι, είναι συνδεδεμένο με την παράδοση του υπομονετικού, ακούραστου, σταχανοβίτη εργάτη, ενώ η ζωή του θυμίζει σκλαβιά και δουλοκτητική εποχή…
Δεν θα σταθώ στον συγκεκριμένο θύτη, ο οποίος έγινε πανελλήνιο αντικείμενο αποστροφής, χλευασμού και εκφραστή κατάπτυστης συμπεριφοράς. Εξάλλου, βγήκε στο φως τής δημοσιότητας πως ο άξεστος, απολίτιστος και υπάνθρωπος αντιδήμαρχος είναι και διαχειριστής μιας άθλιας κτηνοτροφικής μονάδας! Τυχαίο; Δε νομίζω……

Όμως, εάν ψάξουμε βαθύτερα το θέμα θα καταλήξουμε δυστυχώς στην επικρατούσα κι ασεβή αντίληψη του ανθρώπου προς ό,τι τον περιβάλλει. Το σκληρό βασανιστήριο που είδαμε στις οθόνες μας, με το γαϊδουράκι να σέρνεται από τον ανεκδιήγητο, πολύ φοβάμαι πως είναι χαρακτηριστικό όσων ασχολούνται με αγροτικές- κτηνοτροφικές εργασίες και διαθέτουν ζώα για εργασία. Θα αρκούσε μια ματιά στα τουριστικά νησιά τού καλοκαιριού, για να διαπιστώσουμε την αδιάκοπη αγγαρεία που υφίστανται τα ζώα ώστε να εξυπηρετηθούν τα τουριστικά στίφη του καλοκαιριού. Εκτεθειμένα στον ήλιο, στις υψηλές θερμοκρασίες, στα βάρη, στις ανηφόρες, κατηφόρες, στην πλημμελή σίτιση, στη δίψα, στη βία προκειμένου να… υπακούσουν, κλπ.
Είναι γνωστό τοις πάσι ότι στις επαρχιακές πόλεις, οι επικεφαλής μονάδων ζώων (πρόβατα-κατσίκια-αγελάδες-ιπποειδή (άλογα-γαϊδούρια)-σκυλιά- πτηνοτροφία κλπ) συνήθως δεν τρέφουν και μεγάλη εκτίμηση και συμπάθεια προς αυτά. Αλλά και το «σπορ» τής κυνηγητικής εμμονής, των αφανισμένων δασών από πυρκαγιές, η ανεξέλεγκτη αλιεία, η τυφλή εκμετάλλευση της διατροφικής αλυσίδας για το κέρδος, η αυξανόμενη ανατροπή της κλιματικής ισορροπίας, το λιώσιμο των πάγων κλπ, είναι συναφή και κοινά μυστικά που συγκαταλέγονται όλα μαζί στην αδιαφορία μας απέναντι στον πλανήτη και στα τόσο χρήσιμα για την επιβίωση του ανθρώπου όλων των όντων.
Ο κόσμος μας, έχει στρέψει προ πολλού την προσοχή του εμμονικά προς το χρήμα, για να εξασφαλίσει τη διαβίωσή του· γι’ αυτό και συνεχώς καταλαμβάνει εδάφη, πεδιάδες, βουνά, δάση και εκτάσεις, αφανίζοντας και εκδιώκοντας το φυτικό και ζωικό βασίλειο από τις φυσικές τους έδρες.

Είναι γεγονός πως γίνονται όλο και περισσότερες προσπάθειες και η νομική προστασία των ζώων κατοχυρώνεται θ ε σ μ ι κ ά όλο και περισσότερο στη χώρα μας· τα κατοικίδια συντροφιάς πληθαίνουν στις πόλεις, ωστόσο, οι καθημερινές καταγγελίες βασανισμού δεν σταματούν. Δεν είναι τυχαίο πως στην εποχή που διανύουμε, εποχή βιαιότητας ανθρώπου προς άνθρωπο, αυξάνεται παράλληλα και η βία προς τα ζώα…
Το άτυχο γαϊδουράκι, έγινε πλέον σ ύ μ β ο λ ο που επιτάσσει την αναγκαιότητα πολιτισμικής, εκπαιδευτικής αναβάθμισης της ελληνικής κοινωνίας· έννοιες τις οποίες χρειαζόμαστε για να… εμπεδώσουμε την αναγκαία  σ υ μ φ ι λ ί ω σ ή μας με τη φύση και τα όντα της.

Νότης Μαυρουδής