Παρά τα λογίδρια και τις πατριωτικές κορώνες λόγω των ημερών, το ΟΧΙ παραμένει υποτιμημένη εθνική εορτή.
Η μονοπώληση και η αριστερή αφήγηση των γεγονότων σύμφωνα με την οποία στον φασισμό αντιστάθηκε μόνο η αριστερά δημιούργησε ενοχικά και κομπλεξικά σύνδρομα,ως συνήθως, στην άλλη πλευρά.
Οι νέοι αγνοούν την ιστορία ενώ οι προηγούμενοι έχουν ηρωποιήσει οιαδήποτε παρακμιακό αμφιβόλου προσφοράς αρκεί να είχε δηλώσει φίλος ΕΑΜ ,ΕΠΟΝ κλπ.
Οι κατά τόπους εκλεγμένοι τοπικοί άρχοντες,ως επί το πλείστον βλαχοδήμαρχοι,χωρίς αξιακούς κώδικες υποκύπτουν σε κάθε αξίωση των κατά τόπους ” προοδευτικών ” .Και όλα αυτά για πέντε αμφίβολα ψηφαλάκια.
Δεν υπάρχει Δήμος που να μην αφιερώσει πλατείες και οδούς με ονοματοδοσίες στους “ΗΡΩΕΣ” ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ η στους διαφόρους δήθεν αντιστασιακούς καπεταναίους του ΕΛΑΣ.
Επι χρόνια γινόταν αγώνας να εξαφανιστεί το όνομα του ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ από την πλατεία Βαρδαρίου ενω εμφανιζόταν εν μια νυκτί οι ονοματοδοσίες όπως ΓΡΑΜΜΟΥ ΒΙΤΣΙ , ΧΕΙΜΑΡΑΣ, ΚΟΡΥΤΣΑΣ κλπ. και αντικαταστάθηκαν από ΓΛΗΝΟΥ , ΣΒΩΛΟΥ , ΣΑΡΑΦΗ έως και του σφαγεα ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ.
Σχεδόν πουθενά δεν υπάρχουν και παραμένουν άγνωστα στο ευρύ κοινό, καλά για την νεολαία δεν το συζητάμε, τα ονόματα των πραγματικών ηρώων προταγωνιστών του έπους.
Το ονόματα ΤΣΙΓΑΝΤΕΣ , ΚΑΤΣΙΜΗΤΡΟΣ ,ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ ΡΙΜΙΝΙ κλπ δεν υπάρχουν.
Αυτή η ΕΛΛΑΔΑ με αυτή θα πορευτουμε. Έως πότε ?
