ΑΡΑΓΕ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ, ΟΙ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΤΗΝ
ΞΑΝΘΗ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΜΟΙΡΟΙ ΤΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ ΤΟΥΣ;
Σαφέστατα και μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την έλλειψη διδακτικών αιθουσών έχουν και οι δάσκαλοι, κυρίως αυτοί.
Και λέμε κυρίως αυτοί, γιατί απλούστατα αυτοί είναι σε άμεση επαφή με το αντικείμενο και οι συνδικαλιστικοί φορείς τους, όταν ξεκίνησαν να θέτουν το θέμα της έλλειψης σχολικών μονάδων, το είχαν ξεκινήσει οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων και εννοείτε το είχαν «διαρρεύσει» στους γονείς και κηδεμόνες οι ίδιοι οι δάσκαλοι.
Αν με ρωτήσετε γιατί, θα σας πω ότι δεν θέλουν να εκτεθούν (και φυσικά δεν αναφέρομαι μόνο στην περίπτωση της συγχώνευσης με απόφαση της κας Στυλιανίδου του 9ου και του 18ου δημοτικών σχολείων), αλλά στην γενικότερη συμπεριφορά των δασκάλων οι οποίοι δεν πιέζουν όσο πρέπει την διεύθυνση πρωτοβάθμια ή δευτεροβάθμια και αυτές με την σειρά τους τους δημάρχους, τους περιφερειάρχες τους υπουργούς.
Με λίγα λόγια, δυστυχώς, αν δεν κλάψει το παιδί η μάνα δεν το ταΐζει.
Και ναι εφ όσον υπάρχει πρόβλημα σχολικής στέγης, να σχεδιαστούν και άλλες εναλλακτικές στην λογική ότι δεν μπορούμε να χτίσουμε σχολείο σε κάθε αυλή σπιτιού. Δεν είναι δυνατόν να συνεχίζουν οι μαθητές τα μαθήματά τους σε λιγοστά σχολεία, σε κοντέινερ ή σε αποθήκες. Και κάτι παρά πάνω πρέπει να γίνει.
