Γράφει ο Αλέξανδρος Παυλικιάνος
Το βράδυ της Δευτέρας παίχτηκαν σκηνές μιας φαρσοκωμωδίας πού όμοια της η αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου δεν γνώρισε τουλάχιστον τα τελευταία 20 χρόνια και που έφερε στα πρόθυρα της μετάλλαξες της αίθουσας του δημοτικού συμβουλίου, σε αίθουσα πυγμαχικού αγώνα.
Ο Δ. Μπένης είχε εκείνα τα στοιχεία για να ελέγξει το έργο της δημοτικής αρχής σχετικά με την σύμβαση των cd του κ. Σαββιδάκη και θα μπορούσε ίσως να σταθεί μία συζήτηση σε πολιτικό πάντοτε επίπεδο, έχοντας σαν δεδομένο ότι δεν υπάρχει συναλλαγή με σκοπό κάποιος να κλέψει δημόσιο χρήμα παίρνοντας ένα τιμολόγιο 4500 ευρώ και να δώσει στο χέρι του καλλιτέχνη π.χ. τις 3000 ευρώ για να καρπωθεί την διαφορά ενός τόσο μικρού ποσού με τον κίνδυνο, αν κάτι τέτοιο αποδεικνυόταν, να γινόταν σε όλη την Ξάνθη ρεζίλι και να του κολλούσαν την «ρετσινιά» του καταχραστή.
Άλλωστε μέχρι τώρα, τα ποσά που έφεραν στο φώς της δημοσιότητας οι δικαστικές αίθουσες με καταχραστές αυτοδιοικητικούς, μιλάνε για κατάχρηση εκατομμυρίων άρα δεν διακινδυνεύει κανείς την τιμή και την υπόληψη του για αυτό το ποσόν.
Άρα με αυτή τη λογική, ο σκοπός του Δ. Μπένη, κατά την δική μας εκτίμηση, δεν ήταν να αποκαλύψει κάποιον κλέφτη και καταχραστή, αλλά το πολιτικό «τερτίπι» να πληρωθεί ο καλλιτέχνης με πλάγιο τρόπο αφού προσέφερε «αφιλοκερδώς» τις καλλιτεχνικές του υπηρεσίες στους Ξανθιώτες και μάλλον αυτό επιδίωκε, με την επιμονή του να πάρει τον λόγο.
Από την άλλη πλευρά, ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Γιάννης Δρεμσίζης και ο Ιορδάνης Χατζηευραιμίδης, θα έπρεπε να κρατήσουν χαμηλούς τόνους.
Σε ότι αφορά τον χειρισμό προέδρου του Δ.Σ., ο οποίος στην προσπάθεια του, προφανώς να καλύψει την πολιτική εντολή που πείρε, να «κλείσει» την υπόθεση Σαββιδάκι, σύννομα μεν, άδικα δε ως προς το κύρος του Σώματος, μη δίνοντας του τον λόγο στον Δ. Μπένη με την λογική ότι, εφ όσον έθεσε το ερώτημα γραπτώς και έλαβε την απάντησε από τον πρώην πρόεδρο της Κοινωνικής Μέριμνας, δημιούργησε όλον αυτόν τον πανικό που κάθε άλλο παρά συνεδρίαση θύμιζε. Μοιραία ο Δ. Μπένης, έφτασε την κουβέντα φωνάζοντας, στην συγκάλυψη από την πλευρά του προέδρου, ενός του πολιτικοοικονομικού σκανδάλου και δεν είναι τυχαία η φράση που ακούστηκε από τον Ξυνίδη ότι παίρνει εντολές από τον δήμαρχο.
Έδωσε την ευκαιρία άκομψα μεν, ο Δ. Μπένης, να δείξει ότι κρατά στοιχεία στο χέρι του τα οποία θα έστελναν την υπόθεση στα δικαστήρια, με το σκεπτικό, ότι δεν μπορεί ο πρόεδρος της Μέριμνας, πριν πάρει την απόφαση το ΔΣ να αγοράσει τα cd, να γνωρίζει την τιμή κτήσης. Μία λεπτομέρεια που πραγματικά καίει όλη την διαδικασία.
Αν όντως αποδεικνύονται αυτά με τα χαρτιά που κρατά στο χέρι του ο Δ. Μπένης, ότι δηλαδή υπογράφηκε η σύμβαση αγοράς των cd του Σαββιδάκη και μετά ακολούθησε η απόφαση του ΔΣ…Τότε μάλλον είχε δίκιο που φώναζε όση ώρα ο Δρεμσίζης δεν του έδινε τον λόγο.
Άρα αν αυτό ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου το γνώριζε, ότι δηλαδή ο Μπένης κρατούσε αυτά τα έγγραφα, βγαίνει το συμπέρασμα ότι μάλλον για αυτόν τον λόγο δεν τον άφησε να μιλήσει.
Εδώ χρειαζόταν κάποιος άλλος τρόπος «φιμώματος» του Μπένη και φυσικά το «καταλάγιασμα» της έντασης και μάλλον η εμπειρία του Μ. Στυλιανίδη, πρώην δημάρχου, δεν θα άφηνε να φτάσουν τα πράγματα ούτε καν στην πόρτα του Δημοτικού Συμβουλίου.
Νέοι είναι θα μάθουν.
