Επιλεκτική δημοκρατία ή επιλεκτική ευαισθησία;
Γράφει ο Αλέξανδρος Παυλικιάνος
Το ερώτημα παραμένει, ακούγεται, ακούγονταν και μάλλον θα ακούγετε για πολλά χρόνια ακόμη αν… οι Έλληνες ψηφοφόροι δεν αλλάξουν λογική επιλογής αυτών που θα διαχειριστούν τις τύχες τους.
Ο λόγος είναι για τους δύο αγρότες συνδικαλιστές της Ξάνθης, τον Θανάση Λουκμακιά και τον Κώστα Δαλάτση που χθες κλήθηκαν στην Τροχαία να καταθέσουν τους λόγους που κατά την διάρκεια των κινητοποιήσεων και αντιδράσεων τους κατά των μέτρων της κυβέρνησης, έκλεισαν με τα τρακτέρ τους τους δρόμους, παρακωλύοντας την συγκοινωνία, τουλάχιστον αυτόν τον λόγο ανέφερε κατά την διάρκεια της συνομιλίας μας ο Θανάσης Λουκμακιάς.
Σαφώς και δεν θα επικρίνουμε την τροχαία για την εντολή που πείρε προκειμένου να κάνει την σχετική έρευνα και να στείλει στις δικαστικές αίθουσες τους δύο συνδικαλιστές.
Άρα, από κάποιον πήραν εντολή.
Ποιος λοιπόν δίνει τις εντολές για προανακριτικές πράξεις;
Αυτό είναι το ερώτημα.
Ακόμη ποιο εύκολη η απάντηση. Την γνωρίζουμε όλοι μας.
Δεν τολμώ να γράψω ότι οι κάποιες αρχές επιφορτισμένες να επιβάλλουν τους νόμους που ψηφίζει η πολιτεία, πήραν εντολή από τους προϊσταμένους του αρμόδιου Υπουργείου ή οποιουδήποτε άλλου Υπουργείου για να διερευνήσουν το έγκλημα της παρακώλυσης συγκοινωνίας που γίνεται εδώ και 40 χρόνια από τους ίδιους αγρότες, τους ίδιους νταλικιέρηδες και πολλές άλλες επαγγελματικές ομάδες, στους ίδιους δρόμους και σχεδόν για τους ίδιους λόγους κάτι που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όταν ήταν αντιπολίτευση στήριζε μετ επιτάσεως.
Άρα, αφού λοιπόν κατά το σύνταγμα, οι επιβάλλοντες τον νόμο, δεν παίρνουν εντολές από πολιτικούς, το συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα είναι ότι έκριναν πώς οι συγκεκριμένοι αγρότες λειτουργούσαν σε βάρος του συνόλου της κοινωνίας ή μέρους αυτής και ορθώς έπραξαν.
Αυτό δείχνει μία ιδιαίτερη ευαισθησία και είναι προς τιμήν τους.
Τα επόμενα ερωτήματα περί ευαισθησίας, μάλλον ο καθένας μας θα τα θέσει στον εαυτό του και τις απαντήσεις του θα της κρατήσει για λογαριασμό του… για… ευνόητους λόγους.
Και θα μείνουμε όλοι στην κοινή διαπίστωση ότι όπως δείχνουν τα πράγματα, η δημοκρατία βαδίζει χέρι χέρι με την… ευαισθησία.
