Ομιλία της Χαράς Κεφαλίδου Βουλευτή Δράμας, στην Ολομέλεια της Βουλής, την Τρίτη 30 Αυγούστου, κατά τη συζήτηση του Σχεδίου Νόμου του Υπουργείου Παιδείας, ‘Ερευνας και Θρησκευμάτων «Ρυθμίσεις για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση, τη διαπολιτισμική εκπαίδευση και άλλες διατάξεις».
Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να ευχηθώ καλή αρχή.
Σήμερα συζητάμε το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Παιδείας για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση υπό τη σκιά του ευτράπελου διαγωνισμού για την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών. Εάν δεν ήταν τόσο τραγικό το πισωγύρισμα σε συνθήκες ολοκληρωτισμού που διαπράττεται αυτή τη στιγμή από την Κυβέρνηση, θα μπορούσε να είναι ξεκαρδιστικό ανέκδοτο.
Και αυτό, γιατί με το σημερινό νομοσχέδιο η Κυβέρνηση προσπαθεί -και το επιβεβαίωσε ο κ. Φίλης με την ομιλία του- να κερδίσει τις εντυπώσεις, ότι σε κλίμα πολιτικού πολιτισμού και συναίνεσης διεξάγεται η συζήτηση, ενώ την ίδια ώρα η Κυβέρνηση δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο, αυτό της καθήλωσής της σε τακτικές σοβιετίας της δεκαετίας του 1970.
Μετά τη σημερινή μέρα, κάθε συζήτηση, κάθε ίχνος σύγκλισης και συναίνεσης θα πνίγεται στην γκρίζα ζώνη του αυταρχισμού της εκτελεστικής εξουσίας των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Τη σημερινή μέρα θα τη θυμόμαστε ως
- Ντροπή της Δημοκρατίας,
- Ντροπή της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης,
- Ντροπή της όποιας Αριστεράς.
Κυρίες και κύριοι,
Το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα, είναι η αφορμή για να μπορέσει ο αρμόδιος Υπουργός να παρουσιάσει το έργο στο Υπουργείο του ενόψει και του επικείμενου ανασχηματισμού. Γιατί τι άλλο μπορεί να είναι ένα νομοσχέδιο που τα μισά του άρθρα είναι ήδη ένας ψηφισμένος, εν ισχύ νόμος του κράτους; Και αναφέρομαι στον ν.4072/2011, Διαμαντοπούλου-Γεννηματά.
Να θυμίσω απλώς -γιατί λόγω μετάλλαξης, με τον ΣΥΡΙΖΑ όλα είναι πιθανά- ότι ως αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ το πολέμησε με κάθε τρόπο και σήμερα έρχεται ο ίδιος και το φέρνει ως προϊόν δικής του έμπνευσης και επινόησης. Θα ψηφίσετε, δηλαδή, με χρονοκαθυστέρηση πενταετίας έναν ήδη ψηφισμένο νόμο του ΠΑΣΟΚ.
Η λογική σας, δε, είναι και προκλητική. Προσχωρείτε στις δικές μας θέσεις. Θα πρέπει, όμως, να ξεχαστεί ότι αυτός ήταν νόμος του ΠΑΣΟΚ. Το νομοσχέδιο, λοιπόν, πρέπει να αποκτήσει brand name ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως και τα βιβλία της Ιστορίας που πρόσφατα έχουμε ακούσει εξαγγελίες ότι θα ξαναγραφούν για να έχουν τη δική σας κομματική σφραγίδα. Πώς θα το κάνετε αυτό, πατώντας σε τόσες βάρκες, είναι απορίας άξιο.
Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι τι θα κάνει η Δημοκρατική Συμπαράταξη, το αν θα ψηφίσει ή όχι το νόμο. Εμείς καλωσορίζουμε τον ΣΥΡΙΖΑ που έστω και τόσο καθυστερημένα και στα μουλωχτά, χωρίς θάρρος παραδοχής των λαθών του, έρχεται και προσχωρεί στις δικές μας θέσεις.
Αυτό, πράγματι, είναι μια ιδιότυπη συναίνεση. Δεν μπορεί, όμως, να σας κάνει ιδιαίτερα χαρούμενους.
Η δημιουργία και η προώθηση, λοιπόν, των δίγλωσσων σχολείων, που θα παρέχουν όλα τα εφόδια για τη δυνατότητα πρόσβασης στα πανεπιστήμια της χώρας υποδοχής όπως και στα ελληνικά πανεπιστήμια, είναι εκ των ουκ άνευ.
Η τοποθέτηση του κ. Φίλη και η προσπάθεια να δώσει έναν τόνο αισιοδοξίας στα μεγάλα θέματα της Παιδείας, είναι φιλότιμη. Εδώ, όμως, δεν έχουμε καν κατακτήσει τα βασικά ζητήματα της Παιδείας.
Και θέλω, κύριε Υπουργέ, εσείς, που είστε ο μόνος ο οποίος έχετε μείνει στην Αίθουσα -έρχεται τώρα μόλις και η κυρία Υπουργός- και κυρίως οι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ να μας απαντήσετε εάν τα αποτελέσματα των πανελληνίων εξετάσεων μόνο στο συμπέρασμα κατάργησής τους σας έχουν οδηγήσει.
- Δεν σας προβληματίζει, ειδικά εσάς της Αριστεράς, η εκτόξευση των στρατιωτικών και των αστυνομικών σχολών;
- Δεν σας προβληματίζει η κατακόρυφη πτώση των παιδαγωγικών σχολών;
- Δεν σας προβληματίζει το γεγονός ότι ενώ έχουμε δύο σχολές για εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής με την τροπολογία σας, για έρθω σε αυτό, τη δουλειά τους θα την αναλάβουν απλοί εκπαιδευτικοί μόνο και μόνο για να συμπληρώσουν το ωράριό τους; Με τι τρόπο θα διδάξουν; Πείτε μου, σας παρακαλώ, σε μια τάξη είκοσι πέντε παιδιών όπου θα υπάρχουν μαθητές με ειδικές ανάγκες, προσφυγόπουλα και οι συνήθεις μαθητές, τι θα κάνει ένας δάσκαλος; Εσείς έτσι εννοείτε την αναβάθμιση της παιδείας;
- Δε σας προβληματίζει, τέλος, η επιλογή των μαθητών όχι με γνώμονα το τι θέλουν να σπουδάσουν, αλλά πόσα χιλιόμετρα απέχει η σχολή από το σπίτι τους;
Τι συμπεράσματα, λοιπόν, μπορεί να βγάλει κανείς απ’ όλα αυτά;
- Πρώτον, τα παιδιά μας μάς λένε ότι μόνη λύση για την Ελλάδα του αύριο είναι μια θέση στο φαλιρισμένο κράτος και αυτήν επιδιώκουν. Δεν τους επιτρέπουμε να ονειρευτούν, δεν τους αφήνουμε κανένα περιθώριο επιλογής και ήδη ο εφιάλτης του brain drain έχει δράσει καταλυτικά στις όποιες επιλογές έχουν κάνει.
- Το δημόσιο σχολείο του αύριο, για το οποίο γίνεται τόση κουβέντα, θα έχει δασκάλους σημερινούς εισαχθέντες των δέκα χιλιάδων μορίων. Τα συμπεράσματα δικά σας.
- Με αυτά τα δεδομένα ας μην ξαναμιλήσουμε για ανάπτυξη, αλλά μόνο για το φάντασμά της, που θα πλανιέται πάνω από τη χώρα για πάρα πολλές δεκαετίες.
Δεν θα σταθώ στα άρθρα. Έχει γίνει πάρα πολλή κουβέντα, είναι αλήθεια, στην Επιτροπή. Δύο θέλω να σχολιάσω, το 28 που είναι για την ιδιωτική εκπαίδευση και το 36 που είναι για την εκπαίδευση των προσφύγων.
Και ξεκινάω με το 28. Ασφαλώς και έχουμε ριζικές διαφορές με τον ΣΥΡΙΖΑ στα ζητήματα της παιδείας. Για εσάς στην πραγματικότητα η ιδιωτική εκπαίδευση είναι ο ταξικός και ο ιδεολογικός εχθρός. Εμείς θέλουμε, και αυτό σχεδιάζουμε, ένα δημόσιο σχολείο που οι γνώσεις που θα προσφέρει και η μαθησιακή διαδικασία θα συναγωνίζεται με αξιώσεις και θα ξεπερνά την παρεχόμενη εκπαίδευση του κάθε ιδιωτικού σχολείου.
Όσον αφορά το άρθρο 36, ο Υπουργός κρατάει τα χαρτιά του κλειστά, θέλει εν λευκώ εξουσιοδότηση για να αποφασίσει για τα πάντα. Δεν ξέρω αν είναι προχειρότητα ή αν είναι έλλειψη οποιουδήποτε σχεδίου. Πάντως, ο συγκεντρωτισμός είναι δεδομένος και θυμίζει άλλες εποχές του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν».
Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πολλοί, είναι γεγονός, θα ήθελαν να πιστέψουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μεταμορφώθηκε, έγινε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κόμμα της Αριστεράς, που αρθρώνει σαφή πολιτικό λόγο και θέσεις τις οποίες με επιχειρήματα μπορεί να υπερασπιστεί. Εσείς, όμως, δεν αφήνετε κανένα περιθώριο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι και παραμένει ο ανήλικος και ακαταλόγιστος προς το παρόν κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού, που τα θέλει όλα και όλους πλάι του
για να τον επαινούν,
- να του χαϊδεύουν τα αυτιά,
- να του συγχωρούν τις αυταπάτες και τις πολιτικές του απάτες,
- να παρακολουθούν,
- να πληρώνουν τις αγωνιστικές φιέστες του και τέλος
- όλοι μαζί να περιμένουμε να μεγαλώσει και ν’ αποφασίσει σε ποια τελικά βάρκα θέλει να βάλει τη χώρα.
Με αυτό το σχόλιο κλείνω και σας προτείνω να το δείτε ως case study στο επόμενο συνέδριό σας.
Ευχαριστώ.
