Με μια “δική” του “εικαστική παράσταση” (πέραν των θεατρικών παραστάσεων) μετέχει το Κρατικό Θέατρο Βόρειας Ελλάδας στα φετινά “Δημήτρια”.
Είναι η έκθεση κοστουμιών από εμβληματικές παραστάσεις των 55 χρόνων λειτουργίας της δεύτερης κρατικής σκηνής, με τίτλο “Στιγμές δημιουργίας στον χρόνο”, που αναπτύσσεται ιδανικά στο ατμοσφαιρικό σκηνικό του Αλατζά Ιμαρέτ…
Κοστούμια εντυπωσιακά από πολυτελή υλικά, άλλα πρωτοποριακά από πιο απροσδόκητες και ευφάνταστες πρώτες ύλες, “συνομιλούν” μεταξύ τους και το ιστορικό κτίριο του Αλατζά Ιμαρέτ (ή αλλιώς, όπως αναφέρεται στο δελτίο Τύπου των “Δημητρίων”- “…μια έκθεση που αφορά στην πολιτιστική διαχρονικότητα”).
Έτσι, ο “Οθέλλος” του Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Σωκράτη Καραντινού (1964) “συνομιλεί” εικαστικά με το “Κρίμα που είναι πόρνη” του Τζον Φορντ σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά (1984) και τις “Βάκχες” του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Νίκου Χαραλάμπους (1991) και η Κλυταιμνήστρα -Νέλλη Αγγελίδου με τον “Παπουτσωμένο Γάτο” του Γουέι Μπράιαν.
Κι όλα αυτά στους “πολύχρωμους” χώρους του …”πολύχρωμου πτωχοκομείου” (στα τουρκικά Alaca Imaret σημαίνει “πολύχρωμο πτωχοκομείο”) ή Ισ(χ)άκ Πασά Τζαμί, που ανεγέρθηκε τον 15ο αιώνα, στην οδό Κασσάνδρου (βορειανατολικά της εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου).
