Οι Πόντιοι χόρεψαν για τις Αλησμόνητες πατρίδες. Βούλιαξε η Ξάνθη
Όταν τα χιλιάδες παιδιά του Πόντου σήκωσαν ψηλά τα χέρια κατά την εντυπωσιακή είσοδό τους με ομάλ’ Κερασούντας, ένα θερμό χειροκρότημα από τις εξέδρες στους νέους που κρατούν ψηλά την πατρίδα επικύρωσε αυτό για το οποίο θα πρέπει να είναι περήφανος όλος ο ελληνισμός: Πόσο σπουδαίο κομμάτι του είναι η Γη του Πόντου. Με το χαμόγελο που δείχνει συνέχεια και μέλλον, με τα χέρια ενωμένα σε έναν κύκλο ζωής και με τα πόδια να πατάνε γερά, χιλιάδες χορευτές από όλα τα μέρη της Ελλάδας μπήκαν στο Κλειστό Γυμναστήριο της Ξάνθης ανοίγοντας το κυρίως μέρος του 12ου Πανελλαδικού Φεστιβάλ.
«Χάσαμε τις προγονικές μας εστίες αλλά κρατήσαμε στις επάλξεις τον πολιτισμό, τη γλώσσα και τη θρησκεία μας» ακουγόταν δυνατή η φωνή του Αχιλλέα Βασιλειάδη, που συνόδευε την είσοδο των χορευτών.
Στην πατρίδα του Δημόκριτου χτυπά η καρδιά του ποντιακού πολιτισμού, είπε μεταξύ άλλων ο γνωστός καλλιτέχνης, για να προσθέσει «Ο Πόντος, μονάκριβος γιος της Ελλάδας, ζει και συνεχίζει να καρποφορεί!».
Ήταν ήδη βαθιά βουτηγμένοι στο συναίσθημα της παράδοσης όσοι παρακολουθούσαν το Φεστιβάλ, όταν ο πρόεδρος της ΠΟΕ Χρήστος Τοπαλίδης κήρυξε την επίσημη έναρξή του, κάνοντας λόγο για κορυφαίο γεγονός.
Είχε προηγηθεί μουσικό πρόγραμμα με σκοπούς του Πόντου που κανείς δεν ξεχνά και πάντα σιγοτραγουδά και αποτελούν κινητήριο δύναμη στη ζωή του. Όπως το «’Πάρθεν η Ρωμανία».
Ακολούθησε ένα συγκινητικό δρώμενο από το Σύλλογο Ποντίων Ν. Ξάνθης. Κρατώντας από ένα αναμμένο κερί, δύο νεαρές κοπέλες και δύο νεαροί άντρες με ποντιακές φορεσιές μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο από τα τέσσερα σημεία του. Με αργά βήματα πλησίασαν ταυτόχρονα το κέντρο του γηπέδου, όπου βρισκόταν τοποθετημένο ένα άδειο κηροστάσιο. Άφησαν σε αυτό τα κεριά τους και έπεσαν στα γόνατα.
Ήταν μια πράξη τιμής στα 353.000 θύματα της Γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού.
Αμέσως μετά, ο χώρος του γηπέδου φωτίστηκε από δυο παιδικά χαμόγελα, ενός αγοριού κι ενός κοριτσιού που έτρεχαν κι έπαιζαν σε κάποιο παρχάρι της αλησμόνητης πατρίδας γύρω από τους γονείς τους. Σε λίγα λεπτά η μουσική έγινε πένθιμη. Τα παιδιά φοβισμένα κλείστηκαν στις αγκαλιές των γονιών τους. Λίγα μέτρα πιο πέρα η σκηνή επαναλαμβανόταν με μια άλλη οικογένεια. Είχαν έρθει οι Τούρκοι… Οι οικογένειες έπεσαν στο χώμα σφαγμένες από το μαχαίρι τους.
Τέσσερις νεαροί (δύο κοπέλες και δύο άντρες) ξεπρόβαλαν κρατώντας την ελληνική σημαία και κινούμενοι με αργά βήματα. Από την αντίθετη πλευρά το σκηνικό επαναλήφθηκε, μόνο που αυτοί οι νεαροί έφεραν με την ίδια ευλάβεια και σεβασμό τη σημαία του Πόντου, όπως την σχεδίασε ο Γεώργιος Θωίδης.
Ο κόσμος στο χώρο του γυμναστηρίου παρακολουθούσε το δρώμενο με κομμένη την ανάσα. Η συγκίνηση έφθασε στο κατακόρυφο. Το μυαλό όλων ταξίδεψε στις ιστορίες για τη Γενοκτονία και τον ξεριζωμό που άκουσαν από τους προγόνους τους. Για λίγα λεπτά περισσότεροι από 3.000 άνθρωποι στις κερκίδες μπήκαν στη θέση των αθώων θυμάτων…
Η μουσική έγινε πιο δυναμική και από στις δύο κεντρικές εισόδους του αγωνιστικού χώρου ξεπρόβαλαν τα λάβαρα των ποντιακών σωματείων, με μπροστάρη την ελληνική σημαία.
Τα λάβαρα απλώθηκαν σε όλον το χώρο και δημιούργησαν μια αγκαλιά γύρω από το γήπεδο – υπόμνηση της ύπαρξης ενός ολόκληρου κόσμου που σε κάθε γωνιά της Γης, στην Ελλάδα αλλά και εκτός Ελλάδας, παράγουν καθημερινά πολιτισμό. Στα σπιτικά τους αλλά και στους συλλόγους τους.
Ο παρουσιαστής και γνωστός Πόντιος τραγουδιστής Αχιλλέας Βασιλειάδης έδωσε το σύνθημα και το γήπεδο κατακλύστηκε από το νεανικό σφρίγος, από χιλιάδες χορευτές, που φορώντας τις πολύχρωμες φορεσιές τους κουνούσαν ρυθμικά τα πόδια και τα χέρια τους, αντλώντας δύναμη από την ψυχή τους και την αγάπη τους για τον Πόντο, την αλησμόνητη πατρίδα.
Το 12ο Φεστιβάλ Ποντιακών Χορών της ΠΟΕ είναι γεγονός.
Κείμενο: Ρωμανός Κοντογιαννίδης / Φωτογραφίες: Φίλιππος Φασούλας / pontos-news.gr
