ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΤΡΕΛΑΣ

Γράφει ο Αλέξανδρος Παυλικιάνος

Έχω γράφει και πει στο ραδιόφωνο και έχω προβάλλει αγανακτισμένους συμπολίτες μας για το θέμα της ηχορύπανσης από τους μουσουλμάνους κατοίκους του Πούρναλικ και του Δροσερού και την αδράνεια της αστυνομίας που είπα τέρμα δεν ξανασχολούμε.

Δεν αξίζει ο κόπος κάποιος να ασχοληθεί με μία πολιτεία η οποία δεν σέβεται τους πολίτες της και επιτρέπει σε  μερίδα άλλων πολιτών να ασχημονούν σε βάρος τους που λέω, τέρμα ως εδώ, τα είδα και κυρίως τα …”άκουσα” όλα.

Να όμως που στην Ξάνθη είναι όλα δυνατά μιας και δεν μου έτυχε να ακούσω ηχορύπανση ντούμπλεξ ή…στερεοφωνικά.

Ακούστε ή μάλλον διαβάστε τι έγινε.

Σάββατο απόγευμα και μόλις τελείωσε η μεσημβρινή ραστώνη ετοιμάζω το καφεδάκι μου και λέω να βγω στο μπαλκόνι,  να το απολαύσω. Ημέρα σχόλης βλέπετε.

Έλα όμως που οι γείτονες μου από το Πούρναλικ είχαν διαφορετική γνώμη και άνοιξαν τα ηχοσύνολα τους στην Δράμας με τόση δύναμη που ειλικρινά σας λέω μου γύρισε το στομάχι από τα ουρλιαχτά που κάποιοι αποκαλούν μουσική.

Δεν μπήκα καν στον κόπο  να τηλεφωνήσω στο 100 γιατί δυστυχώς σε αυτό το θέμα μάλλον το αφήνει αδιάφορο.

Τέλος πάντων, αφού οι γείτονες δεν θέλουν να ηρεμήσω, μη φανταστείτε, η οικοδομή που μένω έχει διπλά παράθυρα και διπλές μπαλκονόπορτες παρ όλα αυτά, είναι σαν να έχεις ένα ηχοσύστημα μέσα στο σαλόνι σου.

Αφού λοιπόν οι γείτονες δεν μου επιτρέπουν να απολαύσω τον καφέ μου στο δικό μου μπαλκόνι γιατί έτσι “γουστάρουν”, παρά το πρόβλημα της υγείας μου, είμαι σε φάση ανάρρωσης και όπως καταλαβαίνει κανείς είχα την ανάγκη της σχετικής ηρεμίας, αποφάσισα να πάω να πιω τον καφέ μου στο μπαλκόνι του διαμερίσματος του γιου μου που μένει κάπου  στην Παπανδρέου.

Τι το  θελα ο έρμος;

Μου έψησε η νύφη μου έναν “μερακλίδικο” καφέ, βγαίνω στο μπαλκόνι,  σκοτείνιασε κιόλας και μόλις ανάβω το τσιγάρο και πίνω την πρώτη γουλιά από τον καφέ μου… ακούω μία μουσική ίδια με το Πούρναλικ γεμάτη ουρλιαχτά…

Δεν είναι δυνατόν λέω μέσα μου. Τι στην ευχή, οι μερακλήδες από το Πούρναλικ με ακολούθησαν εδώ για να με αποτελειώσουν;

Όταν ρώτησα τον γιο μου τι συμβαίνει; η απάντηση αφοπλιστική. “Μην ανησυχείς και απόψε το Δροσερό έχει “φεστιβάλ”, για να συμπληρώσει, εσύ είσαι τυχερός γιατί οι δικοί σου στο Πούρναλικ το γλεντάν μόνο τα Σαββατοκύριακα. Εδώ να δεις τι γίνεται. Οι Δροσερίτες ξεκινάνε από την Πέμπτη και τελειώνουν την…”μουσική τους πανδαισία” την Δευτέρα το πρωί”.

Εκείνη την ώρα μου ήρθε η μοναδική σκέψη στο μυαλό. -Οι άλλες είχαν μουδιάσει ή έχασαν τον δρόμο τους- Μα καλά, με τόσα ζόρια που τραβάνε, που βρίσκουν το κέφι και γλεντάν;