Ἀριθμ. Πρωτ. 1297

 

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ

ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ

 

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,

ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

* * *

 

“Χριστοῦ δ᾿ ἐνανθρώπησις, ἄλλη μοι πλάσις”[1].

 

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ πεφιλημένα,

 

Ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν τὸν ἐν Τριάδι Θεόν, τὸν ἀξιώσαντα ἡμᾶς καὶ ἐφέτος νὰ φθάσωμεν εἰς τὴν μεγάλην ἑορτὴν τῆς ἐν “Βηθλεὲμ τῇ μικρᾷ” κατὰ σάρκα Γεννήσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ Πατρός.

Ἑορτάζει ἐν χαρᾷ πεπληρωμένῃ ἡ Ἁγία Ἐκκλησία, ἧς “σάρκα ἀνέλαβεν” ὁ Χριστὸς σαρκωθείς[2], καταστήσας αὐτὴν “κόσμον τοῦ κόσμου”[3]. Σκιρτᾷ διὰ τὰς θείας εὐλογίας ὄχι μόνον σύνολον τὸ ἀνθρώπινον γένος, ἀλλὰ “πᾶσα ἡ κτίσις”. “Τὰ σύμπαντα σήμερον χαρᾶς πληροῦνται˙ Χριστοῦ τεχθέντος ἐκ τῆς Παρθένου”[4].

Ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ “πρῶτον ἀκίνητον” τῶν Ἀρχαίων, ὁ Θεὸς ἡμῶν εἶναι καθ᾿ ἑαυτὸν κοινωνία ἀγάπης καὶ κινεῖται ἐν χρόνῳ ἀγαπητικῶς πρὸς τὸν ἄνθρωπον καὶ τὸν κόσμον. “Ἐν τούτῳ ἐστὶν ἡ ἀγάπη, οὐχ ὅτι ἡμεῖς ἠγαπήσαμεν τὸν Θεόν, ἀλλ᾿ ὅτι αὐτὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς”[5].

Ὁ προαιώνιος Λόγος τοῦ Πατρός, ὁ ὁποῖος ἔδωκεν εἰς τὸν ἄνθρωπον τὸ “εἶναι”, χαρίζεται εἰς αὐτὸν διὰ τῆς Ἐνανθρωπήσεώς Του τὸ “εὖ εἶναι”. “Τοῦτό ἐστιν ἡμῖν ἡ πανήγυρις, τοῦτο ἑορτάζομεν σήμερον, ἐπιδημίαν Θεοῦ πρὸς ἀνθρώπους, ἵνα πρὸς Θεὸν ἐκδημήσωμεν, ἢ ἐπανέλθωμεν…, ἵνα τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον ἀποθέμενοι τὸν νέον ἐνδυσώμεθα, καὶ ὥσπερ ἐν τῷ Ἀδὰμ ἀπεθάνομεν οὕτως ἐν τῷ Χριστῷ ζήσωμεν, Χριστῷ καὶ συγγεννώμενοι καὶ συσταυρούμενοι καὶ συνθαπτόμενοι καὶ συνανιστάμενοι”[6]. Εἰς πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον εἶναι πλέον ἀνοικτὴ ἡ ὁδὸς τῆς κατὰ χάριν Θεώσεως. Ὅλοι εἴμεθα “Θεοῦ χωρητικοί”. “Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ˙ πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ”[7].

Δυστυχῶς, τὸ Εὐαγγέλιον τῶν Χριστουγέννων κηρύσσεται καὶ πάλιν εἰς ἕνα κόσμον, ὅπου ἠχεῖ ἡ κλαγγὴ τῶν ὅπλων, ὅπου ἀσκεῖται ἀπρόκλητος βία εἰς βάρος ἀτόμων καὶ λαῶν, ὅπου κυριαρχεῖ ἀνισότης καὶ κοινωνικὴ ἀδικία. Ἀφόρητος εἶναι ἡ κατάστασις εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκονται τὰ ἀναρίθμητα παιδία, θύματα πολεμικῶν συγκρούσεων, ἐκρύθμων καταστάσεων, ποικιλωνύμων ἐκμεταλλεύσεων, διωγμῶν καὶ διακρίσεων, πείνης, πενίας καὶ ἐπωδύνων στερήσεων.

Κατὰ τὸν παρελθόντα Ἀπρίλιον εἴχομεν τὴν εὐκαιρίαν, μετὰ τοῦ Ἁγιωτάτου Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου καὶ τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Ἱερωνύμου, νὰ διαπιστώσωμεν ἰδίοις ὄμμασιν ἐν Λέσβῳ τὰς περιπετείας τῶν προσφύγων καὶ τῶν μεταναστῶν καὶ ἰδίως τὰ ὀξέα προβλήματα τῶν ταλαιπωρημένων παιδίων, τῶν ἀθώων καὶ ἀνυπερασπίστων θυμάτων τῆς πολεμικῆς βίας, τῶν φυλετικῶν καὶ θρησκευτικῶν διακρίσεων καὶ τῆς ἀδικίας, ὁ ἀριθμὸς τῶν ὁποίων αὐξάνει συνεχῶς.

Ἡ ἑορτὴ τοῦ νηπιάσαντος δι᾿ ἡμᾶς Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ παιδίου Χριστοῦ, τὸν ἀφανισμὸν τοῦ ὁποίου ζητεῖ ἡ κοσμικὴ ἐξουσία συμφώνως πρὸς τὸν Εὐαγγελιστὴν Ματθαῖον[8], εἶναι ὑπόμνησις καὶ κλῆσις νὰ μεριμνήσωμεν διὰ τὰ παιδία, νὰ προστατεύσωμεν τὰ εὐάλωτα αὐτὰ θύματα καὶ νὰ σεβασθῶμεν τὴν ἱερότητα τῆς παιδικῆς ἡλικίας.

Τὰ παιδία καὶ αἱ εὐαίσθητοι ψυχαί των ἀπειλοῦνται βεβαίως καὶ εἰς τὰς χώρας τοῦ ἀνεπτυγμένου οἰκονομικῶς καὶ σταθερωτέρου πολιτικῶς κόσμου, ἀπὸ τὴν μεγάλην κρίσιν τοῦ γάμου καὶ τῆς οἰκογενείας, ἀπὸ ποικιλομόρφους παρεμβάσεις καὶ τὴν ἄσκησιν σωματικῆς καὶ ψυχικῆς βίας. Ἀλλοιώνεται ἡ παιδικὴ ψυχὴ ἐκ τῆς καταλυτικῆς ἐπιρροῆς τῶν ἠλεκτρονικῶν μέσων καὶ ἰδίως τῆς τηλεοράσεως καὶ τοῦ διαδικτύου εἰς τὴν ζωήν των καὶ ἀπὸ τὴν ριζικὴν ἀλλαγὴν τοῦ ἐπικοινωνιακοῦ περιβάλλοντος. Ὁ ἄκρατος οἰκονομισμὸς τὰ μετατρέπει ἐνωρὶς εἰς καταναλωτὰς καὶ ὁ εὐδαιμονισμὸς ἐξαφανίζει ταχύτατα τὴν παιδικὴν ἀθωότητα.

Ἐν ὄψει τῶν κινδύνων αὐτῶν ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀπευθυνθεῖσα “μετ᾿ ἰδιαιτέρας ἀγάπης καὶ στοργῆς” πρὸς τὰ παιδία καὶ τοὺς νέους, ἀναφέρει ἐν τῇ Ἐγκυκλίῳ αὐτῆς[9] τὰ ἑξῆς: “Μέσα εἰς τὸν κυκεῶνα τῶν ἀλληλοαναιρουμένων ὁρισμῶν τῆς ταυτότητος τῆς παιδικῆς ἡλικίας, ἡ ἁγιωτάτη ἡμῶν Ἐκκλησία προβάλλει τὰ Κυριακὰ λόγια, “ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν”[10] καὶ τὸ “ὅς ἐὰν μὴ δέξηται τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον, οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν”[11], ὡς καὶ ὅσα ἀναφέρει ὁ Σωτὴρ ἡμῶν δι᾿ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι “κωλύουν”[12] τὰ παιδία νὰ Τὸν πλησιάσουν καὶ δι᾿ ὅσους τὰ “σκανδαλίζουν”[13].

Τὸ μυστήριον τῶν Χριστουγέννων συμπυκνοῦται εἰς τοὺς λόγους τοῦ Κοντακίου τῆς ἑορτῆς “Δι᾿ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός”. Ὁ Θεὸς Λόγος ὡς παιδίον καὶ τὸ παιδίον ὡς Θεὸς ἀποκαλύπτεται εἰς ἀνθρώπους μὲ “καθαρὰν καρδίαν” καὶ μὲ τὴν ἁπλότητα τοῦ παιδίου. Τὰ παιδία κατανοοῦν ἀληθείας, τὰς ὁποίας “οἱ σοφοὶ καὶ οἱ συνετοὶ” ἀδυνατοῦν νὰ προσεγγίσουν. “Ἀπὸ παιδιὰ καὶ μόνον φτιάχνεις Ἱεροσόλυμα”, σημειώνει ὁ Ἐλύτης εἰς τὸ “Ἐκ τοῦ πλησίον”[14].

 

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ,

 

Ἀπευθύνομεν ἔκκλησιν πρὸς πάντας, νὰ σέβωνται τὴν ταυτότητα καὶ τὴν ἱερότητα τῆς παιδικῆς ἡλικίας. Ἐνώπιον τῆς παγκοσμίου προσφυγικῆς κρίσεως, ἡ ὁποία θίγει κατ᾿ ἐξοχὴν τὰ δικαιώματα τῶν παιδίων, ἐνώπιον τῆς μάστιγος τῆς παιδικῆς θνησιμότητος, τῆς πείνης, τῆς παιδικῆς ἐργασίας, τῶν σωματικῶν κακώσεων καὶ τῆς ψυχολογικῆς βίας, ἀλλὰ καὶ τῶν κινδύνων ἀλλοιώσεως τῆς παιδικῆς ψυχῆς λόγῳ τῆς ἀνεξελέγκτου ἐκθέσεώς των εἰς τὴν ἐπιρροὴν τῶν συγχρόνων ἠλεκτρονικῶν μέσων ἐπικοινωνίας καὶ τῆς καθυποτάξεως αὐτῶν εἰς τὸν καταναλωτισμόν, ἀνακηρύσσομεν τὸ 2017 Ἔτος προστασίας τῆς ἱερότητος τῆς παιδικῆς ἡλικίας, καλοῦντες πάντας νὰ ἀναγνωρίζουν καὶ νὰ σέβωνται τὰ δικαιώματα καὶ τὴν ἀκεραιότητα τῶν παιδίων.

Ὅπως τονίζεται εἰς ἕτερον σπουδαῖον κείμενον τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, μὲ τὸν λόγον αὐτῆς, δὲν ἀποβλέπει πρωτίστως «εἰς τὸ νὰ κρίνῃ καὶ νὰ καταδικάσῃ τὸν κόσμον»[15], ἀλλὰ εἰς τὸ νὰ προσφέρῃ εἰς αὐτὸν ὡς ὁδηγὸν τὸ Εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τὴν ἐλπίδα καὶ βεβαιότητα ὅτι τὸ κακόν, ὑπὸ οἱανδήποτε μορφήν, δὲν ἔχει τὸν τελευταῖον λόγον εἰς τὴν ἱστορίαν καὶ δὲν πρέπει νὰ ἀφεθῇ νὰ κατευθύνῃ τὴν πορείαν της»[16].

Προσκυνοῦντες ἐν ταπεινώσει καὶ κατανύξει τὸν Σωτῆρα ἡμῶν, ὅστις ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους, καὶ ἀνυμνοῦντες ᾄσμασιν ἐνθέοις τὸ μέγεθος τῆς περὶ ἡμᾶς θείας Οἰκονομίας, κλίνοντες τὸ γόνυ ἐνώπιον τῆς βρεφοκρατούσης Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἀπευθύνομεν ἐκ τοῦ ἀκοιμήτου Φαναρίου τὸν ἑόρτιον χαιρετισμὸν «Χριστὸς γεννᾶται˙ δοξάσατε. Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν˙ ἀπαντήσατε» πρὸς τὰ μακρὰν καὶ τὰ ἐγγὺς τέκνα τῆς Κωνσταντινουπολίτιδος Ἐκκλησίας καὶ ἀποστέλλομεν πρὸς αὐτὰ τὰς πατρικὰς εὐχὰς καὶ τὴν Πατριαρχικὴν ἡμῶν εὐλογίαν.

«Ἐνδυναμούμενοι ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ»[17], ἂς ἀγωνισθῶμεν ἅπαντες ἐν ὁμοψυχίᾳ, ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ, τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς καινῆς ἐν Ἐκκλησίᾳ ζωῆς, τηροῦντες ὅσα ἐνετείλατο ἡμῖν ὁ Κύριος, ὁ ὢν μεθ᾿ ἡμῶν «πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος»[18].

Χριστούγεννα ‚βις΄

† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως

διάπυρος πρὸς Θεὸν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

 

[1] Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἔπη ἠθικά, ΛΔ΄, ΒΕΠΕΣ 61, 227.

[2] Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ὁμιλία πρὸ τῆς ἐξορίας, P.G. 52, 429.

[3] Ὠριγένους, Εἰς τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιον Ἐξηγητικῶν, τόμος στ΄ ΒΕΠΕΣ 12, 63.

[4] Ὄρθρος Χριστουγέννων.

[5] Α΄ Ἰωάν. δ΄, 10.

[6] Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Λόγος ΛΗ΄ εἰς τὰ Θεοφάνια, εἴτουν τὰ Γενέθλια τοῦ Σωτῆρος, ΒΕΠΕΣ 60, 65.

[7] Γαλ. γ΄, 28.

[8] β΄, 13.

[9] Παρ. 8.

[10] Ματθ. ιη΄, 3-4.

[11] Λουκ. ιη΄, 17.

[12] Πρβλ. Λουκ. ιη΄, 16.

[13] Πρβλ. Ματθ. ιη΄, 6.

[14] Ἐκδ. Ἵκαρος, 13.

[15] Πρβλ. Ἰωάν. γ΄ 17 καὶ ιβ΄ 47.

[16] Ἀποστολὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τὸν σύγχρονον κόσμον. Εἰσαγωγή.

[17] Πρβλ. Β΄ Τιμ. β΄ 1.

[18] Ματθ. κη΄ 20.

PATRIARHIKI APODIKSIS HRISTOUGENNON 2016

 

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 198η

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2016

 

Πρός τόν Ἱερό Κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ Λαό

Τῆς καθ΄ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

 

Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,

Χριστός γεννᾶται δοξάσατε, Χριστός ἐπί γῆς ὑψώθητε.

Ἀξιωνόμαστε ἀκόμα μία φορά στό διάβα τῆς ἐπιγείου ζωῆς μας νά γιορτάζουμε τήν ἐνανθρώπιση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τά Χιστούγεννα, τή Μητρόπολη τῶν ἑορτῶν ὅπως τήν ὀνομάζει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.

Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Θεός Λόγος. Καί γράφει στό Εὐαγγέλιό του ὁ Εὐαγγελίστης Ἰωάννης ὁ Θεολόγος: «Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν». Στό Εὐαγγελικό αὐτό χωρίο συνοψίζεται ὁ νέος κόσμος τῆς Καινῆς Διαθήκης, ὅλο τό ἔργο τῆς νέας δημιουργίας.

Τήν νύχτα τῶν Χριστουγέννων λειτούργησε ἕνας Σταθμός μέ παγκόσμια ἐμβέλεια ἀπό τή Βηθλεέμ καί μεταδόθηκε ὁ ὕμνος τῶν Ἀγγέλων «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς Εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία»

Καί ἐνώ οἱ Ἄγγελοι φέρνουν στόν κόσμο τίς μεγαλειώδεις αὐτές διακηρύξεις, τό μεγαλύτερο μέρος τῆς ἀνθρωπότητος ἄν καί γιορτάζει Χριστούγεννα δέν μπορεῖ νά ἀντιληφθεῖ τό νόημα τοῦ ἀγγελικοῦ αὐτοῦ ὕμνου καί διερωτᾶται. Ἐάν ὄντως σήμερα δοξάζεται ὁ Θεός, πού μπορεῖ κανείς νά βρεῖ τήν ἐξαγγελθείσα εἰρήνη καί γιά ποιό λόγο ἡ σημερινή ἀνθρωπότητα πρέπει νά ζεῖ ἐν εὐδοκία.

Εἶναι βέβαιο ὅτι ἡ πλειονότητα τῶν ἀνθρώπων δέν δοξάζει τόν Θεό, οὔτε μέ τά ἔργα τους, οὔτε μέ τά χείλη τους. Ἀρκετοί μάλιστα ἀμφισβητοῦν καί αὐτή τήν ὕπαρξη καί τήν παρουσία Του στήν ζωή τους. Ὑπάρχουν βέβαια καί ἐκεῖνοι πού ἀποδίδουν στόν Θεό εὐθύνες γιά τά δυσάρεστα πού συμβαίνουν στόν κόσμο.

Ὅμως ἡ ἀπό ἀγάπη πρός τόν ἄνθρωπο ἐνανθρώπιση τοῦ Θεοῦ Λόγου καί ὅσα ἐπακολούθησαν, ἡ Σταύρωση, ἡ Ἀνάσταση ἀναμορφώνουν τόν ἄνθρωπο στό ἀρχαῖο κάλλος, τοῦ χαρίζουν τήν αἰώνια ζωή καί τόν καθιστοῦν συγκληρονόμο τῆς αἰωνίου βασιλείας Του.

 

 

 

 

 

 

Ἡ ἀπορία ὅμως ἀφορᾶ καί τήν δεύτερη ἐξαγγελία τῶν Ἀγγέλων «καί ἐπί γῆς εἰρήνη». Ἡ ἐπί γῆς εἰρήνη, εἶναι βέβαια μιά ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ, ὅτι ἐάν οἱ ἄνθρωποι ἀκολουθήσουν τόν δρόμο πού τό Νέο Παιδίον ὑποδεικνύει, θά φθάσουν στήν ἐσωτερική εἰρήνη καί στήν εἰρηνική συμβίωση.

Γράφει ὁ Προφήτης Ἠσαΐας ὁ ἀποκαλούμενος πέμπτος Εὐαγγελιστής, ὀκτακόσια χρόνια πρίν: «τά ξίφη τους θά σφυρηλατήσουν εἰς ἄλετρα καί τίς λόγχες τους σέ δρεπάνια» γιά νά θερίσουν τά δῶρα καί τίς εὐλογίες τοῦ Θεοῦ.

Ὅμως πολλοί ἄνθρωποι συγκινοῦνται καί ἕλκονται ἀπό τά τύμπανα τοῦ πολέμου. Καί ζοῦμε στίς μέρες μας τό δράμα τοῦ πολέμου στή Μέση Ἀνατολή. Στήν κοιτίδα τοῦ χριστιανισμοῦ πού ἦταν ἡ Συρία, ζεῖ κανείς τήν καταστροφή, τόν ἀφανισμό τῶν ἀνθρώπων, τήν ὀρφάνια, τήν προσφυγιά.

Καί γράφει ὁ Μέγας Βασίλειος «ὡς πότε θά κυβερνᾶ τό χρῆμα, ἡ αἰτία τῶν πολέμων, γιά τούς ὁποίους κατασκευάζονται ὅπλα καί ἀκονίζονται ξίφη».

Ἡ πραγματικότητα ὅμως αὐτή δέν ἀναιρεῖ τήν ἀλήθεια τῆς ἀγγελικῆς ἐξαγγελίας. Ὁ Χριστός κομίζει τήν εἰρήνη καί ἐάν αὐτή δέν κυριαρχεῖ στόν κόσμο εὐθύνονται οἱ ἄνθρωποι πού δέν τήν ἀποδέχονται καί ὄχι ὁ Θεός πού τήν προσφέρει.

Ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων ἀδελφοί, ἄς γίνουμε ἀναμεταδότες τῶν ἀγγελικῶν μηνυμάτων καί ἐξαγγελιῶν πρός τήν ἀνθρωπότητα. Ὁ μόνος δρόμος ἀπαλλαγῆς ἀπό τῶν πάσης φύσεως κρίσεων, πολεμικῶν, οἰκονομικῶν, πνευματικῶν εἶναι ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι «Ἐγώ εἰμί ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή».

Τά Χριστούγεννα δέν εἶναι ἕνα μακρινό παρελθόν. Εἶναι ἕνα παρόν καί ἕνα ἐλπιδοφόρο μέλλον. Γιατί καί σήμερα ὁ Χριστός ἔρχεται ἀνάμεσά μας. Θέλει ὅμως νά γεννηθεῖ μέσα στήν καρδιά μας. Ἀπό ἐμᾶς ἐξαρτᾶται ἡ Γέννηση Του νά γίνει ἡ ἀναγέννηση μας, ἡ πηγή τῆς χαρᾶς, ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου.

 

Διάπυρος πρός τόν τεχθέντα Κύριον εὐχέτης

 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ

ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ