Κάποτε, είχα πάει στον Γέροντα με ένα φίλο μου κι εκεί συναντήσαμε μια παρέα από πέντε παιδιά.Τότε ρώτησα τον Γέροντα τι προέβλεπε για τις εξελίξεις σχετικά με την Τουρκία και την Ελλάδα ;

«Γέροντα», του λέω « απ’ την Αλεξανδρούπολη είμαστε. Μήπως μας πιάσει η μπόρα κατά κει;».Μου απαντά:

«Κοίταξε να δεις. Οι Τούρκοι δεν θα μπουν στην Αλεξανδρούπολη. Θα κάνουν μόνο μια πρόκληση στην Ελλάδα, που θα έχει σχέση με την αιγιαλίτιδα ζώνη. Και εμάς θα μας πιάσει πείνα. Θα πεινάσει η Ελλάδα.

Και επειδή θα κρατήσει αυτή μπόρα κάποιο διάστημα, μήνες θα είναι, «θα πούμε το ψωμί ψωμάκι».

Μετά ρωτάω:«Γέροντα, πως θα καταλάβω εγώ ότι θα είμαστε κοντά στον πόλεμο;»

«Όταν», λέει, «θα ακούσεις στην τηλεόραση να γίνεται θέμα για τα μίλια, για την επέκταση των μιλίων (της αιγιαλίτιδας ζώνης) από 6 σε 12 μίλια, τότε από πίσω έρχεται ο πόλεμος. Ακολουθεί”.

Λέω:«Και ποια κράτη θα συμμετέχουν;»

«Κοίταξε μετά την πρόκληση των Τούρκων, θα κατέβουν οι Ρώσοι στα Στενά. Όχι για να βοηθήσουν εμάς. Αυτοί θα έχουν άλλα συμφέροντα. Αλλά, χωρίς να το θέλουν θα βοηθήσουν εμάς.

Τότε, οι Τούρκοι για να υπερασπιστούν τα Στενά, που είναι στρατηγικής σημασίας, θα συγκεντρώσουν εκεί και άλλα στρατεύματα. Παράλληλα δε, θα αποσύρουν δυνάμεις από καταληφθέντα εδάφη.

Όμως θα δουν τότε τα άλλα κράτη της Ευρώπης, συγκεκριμένα η Αγγλία, η Γαλλία, η Ιταλία και άλλα έξι-εφτά κράτη της ΕΟΚ, ότι η Ρωσία θα αρπάξει μέρη, οπότε θα πουν: «Δεν πάμε και εμείς εκεί πέρα, μήπως πάρουμε κανένα κομμάτι;»

Όλοι όμως θα κυνηγούν την μερίδα του λέοντος.Έτσι θα μπουν και οι Ευρωπαίοι στον πόλεμο».

Σ’ αυτό το σημείο ρωτάω:«Εμείς τι θα κάνουμε; Ο ελληνικός στρατός θα πάρει μέρος σε αυτόν τον πόλεμο;»

«Όχι» λέει. «Θα βγάλει η κυβέρνηση απόφαση να μην στείλει στρατό. Θα κρατήσει στρατό μόνο στα σύνορα. Και θα είναι μεγάλη ευλογία που δεν θα πάρει μέρος. Γιατί, όποιος πάρει μέρος σε αυτόν τον πόλεμο, χάθηκε…

Τότε, επειδή στην Ελλάδα ο κόσμος θα φοβηθεί, πολλοί θα στραφούν προς την Εκκλησία, προς τον Θεό, και θα μετανοήσουν.

Γι αυτό επειδή θα υπάρξει μετάνοια, δεν θα πάθουμε κακό οι Έλληνες.

Ο Θεός θα λυπηθεί την Ελλάδα, επειδή ο κόσμος θα στραφεί προς την Εκκλησία, προς τον μοναχισμό και θα αρχίσουν να προσεύχονται.

Και θα βαπτιστούν πολλοί Τούρκοι.

«Γέροντα» τον ρωτάω μετά, «την Πόλη θα την δώσουν σε μας;»

«Θα την δώσουν σε μας, όχι επειδή το θέλουν, αλλά επειδή αυτή η λύση θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ξένων. Τότε θα το καταλάβουν αυτό. Αυτά που σου λέω μην τα πεις σε κανέναν. Θα σε βγάλουν τρελλό. Γιατί δεν είναι ώριμες οι συγκυρίες ακόμα. Τότε θα το καταλάβεις.»

Αυτή η συζήτηση με τον Γέροντα έγινε το 1991, όταν υπηρετούσα τον στρατό.

Άλλη φορά, ο Γέροντας είπε: «Η διοίκηση της Πόλης, από μας, θα είναι και στρατιωτική και πολιτική».

Γνώρισα και τρεις αξιωματικούς που είχαν πάει στον Γέροντα. Από τους τρεις αξιωματικούς ο ένας έλεγε:

«Μόνο σε μένα ο Γέροντας είπε πως θα είμαι διοικητής στρατιωτικού τμήματος στην Πόλη. Στους άλλους δεν ανέφερε τίποτε».

Κάποια άλλη παρέα είχε πάει στον Γέροντα. Ένας απ’ αυτούς σπούδαζε πολιτικός μηχανικός στο Πολυτεχνείο της Ξάνθης. Σε μια στιγμή, γυρίζει ο Γέροντας, τον δείχνει με το δάκτυλο –αυτόν, σημειωτέον, πήγαινε στον γέροντα για πρώτη φορά- και του λέει:

«Εσύ, σαν πολιτικός μηχανικός, θα συμβάλλεις στην ανοικοδόμηση της Πόλης, γιατί η Πόλη θα ανοικοδομηθεί απ’ την αρχή».

Γύρισε και τον έδειξε με το δάκτυλο μπροστά σε όλους. Το παιδί, τότε, ήταν φοιτητής.

Μετά, ο Γέροντας γυρίζει σε μένα και λέει:

«Κι εσύ, Ανέστη, θα πας στην Πόλη.

Κι εσείς οι δύο –έδειξε εμένα και τον φίλο μου– θα πάτε στην Πόλη, αλλά για άλλο σκοπό».

Δεν μου το φανέρωσε τον σκοπό. Μετά απ’ αυτό μου μπήκε η επιθυμία να μάθω τουρκικά.

Μια άλλη φορά που είχα πάει στο κελί του Γέροντα έτυχε, να είναι μέσα ένας νέος πρώην μουσουλμάνος από την Θράκη. Τον πιάνω και του λέω:

«Εσύ πως συνέβη και ήλθες εδώ, στον Γέροντα;» Σταύρο τον έλεγαν.

«Άσε», λέει, «κάτσε να σου πω. Ο Γέροντας μας έκανε ένα πολύ μεγάλο θαύμα και πίστεψε όλη η οικογένεια μου. Μετά ήλθε στο χωριό και φρόντισε να βαπτισθούμε».

Και σε άλλη επίσκεψη μας στην Παναγούδα, ήταν παρόν και ο μουσουλμάνος που βαφτίστηκε Σταύρος. Τότε πάλι μας ανέφερε ο Γέροντας για τα γεγονότα, πως θα εξελιχθούν με την Κωνσταντινούπολη. Και όταν έφθασε στο σημείο που θα πονέσει η Ελλάδα και είπε ότι, εμάς, θα μας αγγίξει η πείνα, λέει ο κύριος Σταύρος:

«Γέροντα, να κρατήσω ένα σακί αλεύρι για να μπορέσω να αντιμετωπίσω εκείνη την περίοδο και να μην πεινάσουν τα παιδιά;»

«Όχι», του λέει «μην παίρνεις, γιατί ο γείτονας σου θα έχει αλεύρι και θα σου δώσει!»

Δηλαδή, προείδε ο Γέροντας ποιός θα βοηθήσει τον κύριο Σταύρο στην περίοδο της πείνας! Εκείνος φυσικά θα ζει στο χωριό.

Τώρα εμείς που ζούμε στις πόλεις θα πούμε το ψωμί ψωμάκι… Γι αυτό, άλλη φορά, ο Γέροντας έλεγε: «Να έχετε ένα κτηματάκι και λίγο να το καλλιεργείτε. Κοντά σε σας, θα βοηθήσετε και κάποιον που δεν θα έχει».

Μαρτυρίες προσκυνητών Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης 1924-1994, Β΄Έκδοση, Σελ: 434