Γράφει Αλέξανδρος Παυλικιάνος
Εδώ και αρκετές δεκαετίες η κοινωνία ταλαιπωρείται από τα … σκουπίδια. Πάσης φύσεως σκουπίδια. Επειδή όμως το θέμα είναι επίκαιρο για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, έφτασε ο κόμπος στο … χτένι μιας και τα “40ρια” της ζέστης, επισκέφτηκαν μαζί με τον Ιούλιο και την απεργία για τα σκουπίδια, την κοινωνία της Ελλάδος που όλα τα ανέχεται, όλα τα υπομένει προς χάριν αλήθεια τίνος;
Της ποιότητας ζωής της; Της ευημερίας της; Του καλλίτερου αύριο των παιδιών της;
Ο λόγος φυσικά για τον πόλεμο διαχείρισης των σκουπιδιών.
Τα δίποδα “σκουπίδια” που ακούνε στην φράση πολιτικοί, κατάφεραν εδώ και δεκαετίες να εγκλωβίσουν την κοινωνία ανάμεσα σε έναν πόλεμο που διεξάγεται μεταξύ των ιδιωτών που θέλουν την διαχείριση και πιέζουν σε κάθε κατεύθυνση για να την πάρουν.
Από την άλλη συνδικαλιστές και εργαζόμενοι βρίσκονται σε άμυνα προκειμένου να προστατεύσουν τα δικά τους “συμφέροντα”.
Στην μέση, όπως πάντα, ο πολίτης ο οποίος με γνώμονα το βόλεμα του εαυτού του αλλά και των δικών του ανθρώπων, συντηρεί με την ψήφο του όλη αυτήν την κατάσταση και δεν πετάει όλα τα “σκουπίδια” στην χωματερή να ησυχάσει.
Βέβαια, δεν θα πρέπει να αφήσει εκτός σκουπιδότοπου και τον εαυτό του, για να καταλάβει επιτέλους ότι δεν πρέπει να ψηφίζει “σκουπίδια” τα οποία συντηρούν τα σκουπίδια και όλο αυτό το θέατρο των επιχειρήσεων που ρημάζει τον τόπο, τον στέλνει στα νοσοκομεία και φυσικά χαλάει όλη την αισθητική του έτσι και αλλιώς οικονομικού “νεκρού” τοπίου.
Η δική μας γνώμη είναι να πάρουν την διαχείριση των σκουπιδιών οι ιδιώτες για να τελειώνουμε αλλά, οι ελεγκτές του έργου τους και της τήρησης της ορθής και σύννομης διαχείρισης, να ξέρουν από σκουπίδια και όχι απλά να προέρχονται από τα γνωστά “σκουπίδια”.
