Γράφει ο Αλέξανδρος Παυλικιάνος
Κάθε φορά που ο κόσμος μιλά για την υγεία, φέρνει στο μυαλό του δύο πράγματα. Έναν τσαμπουκά Πολάκη ψευτόμαγκα μέχρι αηδίας και κάνει τον σταυρό του, να πέσει στα δημόσια νοσοκομεία της Ελλάδος για να βρει την υγειά του.
Αυτά τα δύο πράγματα έρχονται στα μάτια του κάθε φουκαρά πολίτη που εκτός από το ότι η «προοδευτική νομενκλατούρα» δεν του άφησε στον ήλιο μοίρα, σακάτεψε και την δημόσια υγεία.
Για να εξηγιόμαστε, ο πολίτης δεν κάνει τον σταυρό του μην πέσει στα δημόσια νοσοκομεία επειδή φοβάται τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό –ίσα ίσα αν κρίνουμε από το προσωπικό του νοσοκομείου της Ξάνθης, κάνει υπερφιλότιμες προσπάθειες για να στηρίξει τους πολίτες στον πόνο τους – αλλά μιλάμε για την έλλειψη σε προσωπικό, υποδομές, αναλώσιμα και ότι άλλο υποστηρικτικό έμψυχο και άψυχο υλικό χρειάζεται για να υποστηριχθεί η δημόσια υγεία.
Το άσχημο σε όλη την ιστορία είναι ότι ενώ δεν γίνονται όλα τα παραπάνω, δεν επιτυγχάνεται και η ανάλογη οικονομία, αφού παρόλα όσα γράφονται στις εφημερίδες για σκάνδαλα, μίζες, φακελάκια, αυτά εξακολουθούν να υπάρχουν και ενώ αγοράζονται ιατρικά μηχανήματα, αυτά εξακολουθούν και υπερτιμολογούνται, ανεξάρτητα αν υπάρχει ή όχι το εξειδικευμένο προσωπικό για να τα δουλέψει.
Εκτιμούμε ότι θα πρέπει η διαχείριση και οι προσλήψεις στα νοσοκομεία της Ελλάδος, πρέπει να είναι ευθύνη του ίδιου του νοσοκομείου και η κάθε νοσοκομειακή μονάδα να κινείται με τον δικό της προϋπολογισμό. Να πληρώνει το προσωπικό και τις δαπάνες μόνο του. Όλα τα έσοδα που θα έρχονται – εννοείται ότι ο ΕΟΠΥΥ (άλλος κρατικός μπαταξής) θα πληρώνει στην ώρα του -και ο κάθε Διοικητής του Νοσοκομείου να προσλαμβάνει τον μάνατζερ του και αυτός να έχει την τελική οικονομική ευθύνη της διαχείρισης.
Όταν το νοσοκομείο θα έχει το αυτοδιοίκητο του και θα είναι αναγκασμένο να πληρώνει από μόνο του το προσωπικό, τότε τι πιστεύεται ότι θα προσλαμβάνει το νοσοκομείο; Γιατρούς και νοσοκόμες ή κηπουρούς;
