ΑΒΔΗΡΟΣ…ΤΕΦΡΑ
Ο δρόμος για την παραλία του Άη – Γιάννη είναι γνωστός σε όλους τους εντόπιους.
Σε πάρα πολλούς επισκέπτες.
Απο την ημεδαπή ή γειτονικές χώρες.
Ασημένια κλωστή η λωρίδα της ασφάλτου μπροστά απο τον αρχαιολογικό
χώρο μέχρις εκεί όπου η θάλασσα γόησσα, αρχόντισσα, σμίγει, έσμιξε
έρωτα παντοτεινό με την πιο ψιλή άμμο που υπάρχει στην πλάση άπασα,
είχε ζερβά και δεξιά καταπράσινα αειθαλή δένδρα να προσφέρουν στον
επισκέπτη χειμώνα – καλοκαίρι άπειρο κάλλος.
Πεύκη η παραθαλασσία η ακριβής ονομασία των δένδρων.
Όαση το χειμώνα στο τοπίο της εποχής.
Πρόσθετη ανάσα δροσιάς το καλοκαίρι.
Η σμίλη του νου όλων μας, είχε εξιδανικεύσει το τοπίο.
Αρχαιολογικός χώρος, Επισκοπή, παιδικές κατασκηνώσεις, λουόμενοι,
διερχόμενοι… αέναος εναλλαγή μνήμης, εποχής, ζωής.
Κάποιο απομεσήμερο Τετάρτης, 16 Αυγούστου του 2017, μετά απο
επίμονες…προσπάθειες προηγούμενων ημερών, το τοπίο… μεταμορφώθηκε.
Έγινε… σεληνιακό.
Όχι σαν την πανσέληνο του Αυγούστου που κάποιες μόλις ημέρες πριν
απολαμβάναμε απο τον αρχαιολογικό χώρο σαν όλους τους Συνέλληνες.
Καμμία σχέση.
Διαμετρικά αντίθετα έννοιες, όροι, μηνύματα, συναισθήματα.
Παγερά τα συναισθήματα παρά τους 39 βαθμούς του θερμόμετρου.
Είχε τόση… παγωνιά…εκείνες τις στιγμές.
Είναι τέτοιος ο παγετώνας στην περιοχή απο τη στιγμή της πύρινης
λαίλαπας και μετά…
Άστα να πάνε…
Η κατάθεση ψυχής των ανδρών της Πυροσβεστικής, των χειριστών των
εναέριων μέσων πυρόσβεσης, απέτρεψαν τα χειρότερα.
Η νόσος του πυρομανή περιφέρεται – αλήθεια μέσα σε τι συναισθήματα –
στις στάχτες, τ΄αποκαΐδια.
Η θερμοκρασία, παρά τους 39 βαθμούς, παγετώνας.
Είναι η εποχή των παγετόνων σε επανέκδοση.
Σύχρονη έκδοση.
ΑΒΔΗΡΟΣ…ΤΕΦΡΑ.
Οϊμέ…οϊμέ…οϊμέ…
Στις όποιες εργασίες αποκατάστασης ακολουθήσουν τους επόμενους μήνες,
οι εναπομήναντες μη εθελοντές, ας πλαισιώσουν τα κλιμάκια των
εθελοντών, των υπευθύνων.
Κάποιου τύπου, μερικός εξαγνισμός…
Τον αναζητούμε επίμονα.
Στέλιος Αρσενίου
