Η ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΜΑΣ
Το έτος 2018 θα αποτελέσει, κατά τους κυβερνόντες, το έτος εξόδου της χώρας μας στις αγορές, η χρονιά που θα απεμπλακεί δειλά – δειλά 
από την εποπτεία των Ευρωπαίων Εταίρων μας, ή σύμφωνα με μία άλλη ανάγνωση των έως τώρα πεπραγμένων στην πολιτική ζωή του τόπου, θα καταγραφεί ως έτος Εθνικών Εκλογών και άσκησης μιας άλλης πολιτικής, σε περίπτωση επικράτησης της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Στην Ελλάδα μας, έχει εμπεδώσει έως και ο πιο αδαής σε θέματα οικονομίας, πως όταν σπέρνεις ανέμους, θερίζεις θύελλες. Η χώρα βρίσκεται σχεδόν μια δεκαετία σε οικονομικό τέλμα, σε έναν κυκεώνα αλλαγών, νομοσχέδια και τροπολογίες έρχονται και παρέχονται, καθιστώντας την πειραματόζωο. Η μεσαία τάξη φτωχοποιείται, οι ελεύθεροι επαγγελματίες πνέουν τα λοίσθια, τα κοινοτικά κονδύλια δεν αξιοποιούνται, το επιστημονικό δυναμικό του τόπου οδεύει σε άλλες πολιτείες, η οικονομική αφαίμαξη των πολιτών μέρα με τη μέρα αυξάνεται.
Τα φορολογικά αντικίνητρα για τους εν δυνάμει επενδυτές αποτελούν τροχοπέδη οποιασδήποτε σκέψης, πόσω μάλλον υλοποίησης μιας επιχειρηματικής κίνησης, που θα φέρει θέσεις εργασίας, οικονομική ευρωστία στην περιοχή και παύση της αδράνειας.
Επιδόματα κάθε λογής (καθότι έχουμε πλεόνασμα), που αντικαθιστούν την εργασία, δημιουργούν μια εικονική πραγματικότητα και αφοπλίζουν τα εργασιακά αντανακλαστικά πολλών κοινωνικών ομάδων που μαθαίνουν να επιβιώνουν κατά τον τρόπο αυτό.
Δεν είναι στραβός ο γιαλός, η πολιτική που ασκείται είναι ξεκάθαρα αδιέξοδη και ανάξια των προσδοκιών που είχε δημιουργήσει σε αρκετούς. Σε χώρες με σταθερό φορολογικό σύστημα και ανταποδοτικότητα στις παροχές (εμφανίζεται συχνότερα στα Βόρεια Κράτη), οι αδικίες εξαλείφονται, η νοοτροπία των πολιτών είναι σαφώς διαφορετική, οι νέοι συμμετέχουν ενεργά σε όλες τις εκφάνσεις της οικονομικής δραστηριότητας και το ελεύθερο επάγγελμα δεν στοχοποιείται από τον κρατικό μηχανισμό.
Η βούληση της κυβερνητικής ηγεσίας κάνει λόγο για επαναφορά του κατώτατου μισθού σε παλαιότερα επίπεδα, μερική κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, μείωση ή αντικατάσταση αυτού με έναν πιο εύλογα κατανεμημένα φόρο, πάταξη της ανεργίας, δικαιοσύνη παντού. Τουναντίον, για την ώρα τουλάχιστον, βασιλεύουν οι πλειστηριασμοί, οι κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών, οι τιμωρητικές ποινές και η αγωνία των φορολογούμενων για ρύθμιση των οφειλών τους σε ασφαλιστικά ταμεία, δημόσιες οικονομικές υπηρεσίες, ΟΤΑ κ.τ.λ.
Ο Έλληνας πλέον δεν πείθεται από το πολιτικό σύστημα λόγω του πρότερου βίου του, θαύματα από τη μία μέρα στην άλλη δεν γίνονται. Τα όσα ουτοπικά παρακολουθούμε να δεσμεύονται και να μην υλοποιούν, προκαλούν κατήφεια και απογοήτευση. Άσκηση πολιτικής με προχειρότητα, άνευ σχεδίου. Η χώρα θέλει ριζική αναδόμηση, κίνητρα για εργασία, επιβράβευση της αριστείας, αξιοποίηση των συγκριτικών της πλεονεκτημάτων. Τώρα, όχι αύριο, όχι άλλη αναβλητικότητα!
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ – ΦΟΡΟΤΕΧΝΙΚΟΣ
