Η ιστορία έρχεται από τα παλιά όμως δεν παύει να συγκλονίζει…
Ο λόγος για την Αλεξάνδρα Συμεωνίδου η οποία σαν περιπετειώδης νέα που ήταν και γεμάτη ενθουσιασμό για τη ζωή και τον έρωτα αποφάσισε να παντρευτεί μακριά από την οικογένειά της και να ζήσει μια ευτυχισμένη ζωή στην Σαουδική Αραβία.

Τα πράγματα όμως σίγουρα δεν ήταν όπως τα περίμενε.

Η καλλιεργημένη με σπουδές στη Γαλλία Αλεξάνδρα Συμεωνίδου δουλεύοντας ως αεροσυνοδός στις αερογραμμές της Σαουδικής Αραβίας ερωτεύτηκε έναν πιλότο συνάδελφό της. Φοιτήτρια στο Παρίσι τη δεκαετία του ’80 δεν ήθελε μια συνηθισμένη ζωή. Όταν της δόθηκε η ευκαιρία να διαλέξει μεταξύ μιας θέσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση στο Λουξεμβούργο και μιας θέσης ως αεροσυνοδός , το περιπετειώδες ένστικτό της την οδήγησε στο να επιλέξει τη θέση της αεροσυνοδού…

Ο γάμος από αγάπη

Στα επαγγελματικά της πλέον ταξίδια ερωτεύεται τον συνάδελφό της πιλότο, Αλ Μαντίλ. Για το ερωτευμένο ζευγάρι οι συνδυασμοί της Ορθοδοξίας και του Ισλάμ, της Ελληνικής και της Αραβικής κουλτούρας δεν δημιουργούσαν κανένα πρόβλημα. Δεν ήταν το ίδιο βέβαια και για την οικογένεια του γαμπρού. Στην Σαουδική Αραβία μόνο ένα 4% μπορούσε να έχει τη δυνατότητα να κάνει ένα τέτοιο γάμο kai όμως ο ερωτευμένος πιλότος τα κατάφερε. Τίποτα όμως δεν ήταν όπως το είχε φανταστεί η 23χρονη τότε Αλεξάνδρα.

«Δεν ήθελε πλέον να δουλεύω σαν αεροσυνοδός» δηλώνει η Αλεξάνδρα στην ομογενειακή εφημερίδα Νέος Κόσμος και αυτό ήταν μόνο το πρώτο βήμα. Παντρεύτηκαν στην Ελλάδα καθώς μόνο έτσι μπορούσε να πάει στη Σαουδική Αραβία η Αλεξάνδρα και τότε άρχισε το μαρτύριό της. «Ένα από αυτά που έπρεπε να συμφωνήσω πριν παντρευτούμε ήταν να αποδεχθώ ότι εάν χωρίζαμε ή εάν πάθαινα τίποτα τα παιδιά θα έμεναν μαζί του, θα ασπάζονταν τον μουσουλμανισμό και ότι δεν θα είχα κανένα δικαίωμα να τα πάρω πίσω».

Από στοργικός σύζυγος, τύραννος, και η πεθερά που ήθελε να την τραυματίσει

Ο σύζυγός της μετετράπη από έναν στοργικό άνδρα σε έναν τύραννο . Η Αλεξάνδρα έζησε όλες τις εκδοχές της θρησκευτικής κουλτούρας που είχε ως στόχο τον υποβιβασμό της, την προσωπική της αξιοπρέπεια και την μετατροπή της σε «αντικείμενο». Όπως δηλώνει δεν ήταν η αμφίεση και ο τρόπος ντυσίματος που έπρεπε να έχει που την ενοχλούσε όσο θα ήταν ευτυχισμένη με τον σύζυγό της. Αυτό όμως δεν θα συνέβαινε ποτέ. Ο βασανισμός της Αλεξάνδρας ήταν τόσο ψυχολογικός όσο και σωματικός. Έζησε ομηρικούς καβγάδες που κρατούσαν για μέρες.

«Ο Αραβικός κόσμος είναι τόσο διαφορετικός από τον δικό μας. Οι κανόνες τους είναι φτιαγμένοι για άνδρες. Επίσης ο σύζυγός μου είχε μια αυταρχική μητέρα που δεν της άρεσε το γεγονός ότι εγώ ήμουν η σύζυγος του πρώτου της γιου». «Η κατάσταση έγινε ακόμα χειρότερη όταν έμεινα έγκυος. Ήθελε να κάνω έκτρωση, με χτύπησε και με πέταξε κάτω. Ζούσα έναν εφιάλτη. Ο γάμος μου ήταν μια φυλακή από όπου δεν μπορούσα να δραπετεύσω. Οτιδήποτε και αν ήθελα να κάνω έπρεπε να έχω τη γραπτή άδεια του «ιδιοκτήτη» μου», θυμάται.

Η διαφυγή στην έρημο

Η μητέρα της ήταν αυτή που τελικά την έσωσε από τα « δόντια» του τυράννου συζύγου της. Έχοντας ζήσει μαζί της τον εφιάλτη την πείθει να δραπετεύσουν. «Ταξιδέψαμε στην έρημο χωρίς να γνωρίζουμε που πάμε και κάποια στιγμή φτάσαμε σε ένα ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ της περιοχής. Ο ιδιοκτήτης που κάτι πρέπει να γνώριζε για εμένα μας έκρυψε πίσω από κάτι ράφια για μερικές ώρες μέχρι να έρθει βοήθεια από την Ελληνική πρεσβεία»

Το μαρτύριο δεν τελείωσε εκεί όμως καθώς μπορεί να μην βρισκόταν πλέον στη φυλακή του σπιτιού της αλλά ήταν ακόμα εγκλωβισμένη στο νόμο της Σαρίας , ο οποίος δεν της επέτρεπε να φύγει από τη χώρα χωρίς τη γραπτή άδεια του συζύγου της. Τελικά τα κατάφερε. Μαζί με τη μητέρα της αλλά και το παιδί που κουβαλούσε στα σπλάχνα της κατάφεραν να φύγουν.

Η ελευθερία στην Ελλάδα και το πολυπόθητο διαζύγιο

Ο γιος της σήμερα είναι 26 ετών και ακόμα αντιμετωπίζει προβλήματα ενώ δεν έχει πάει ποτέ στη Σαουδική Αραβία, γιατί φοβάται. Το διαζύγιό της, που βγήκε τελικά το 1994, έμεινε στο προξενείο της Σαουδικής Αραβίας μέχρι και το 2002, όταν τελικά κατάφερε να το πάρει στα χέρια της: «Μου ζητούσαν να δώσω το παιδί για να πάρω το διαζύγιο. Περίμενα λοιπόν να γίνει 17 ετών ο γιος μου για να μπορέσει να του πει μόνος του ότι δεν θέλει να πάει μαζί του. Μέχρι και τώρα το παιδί μου προσπαθεί να πάρει τα δικά του χαρτιά. Αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει να πάει στη Σαουδική Αραβία. Η ταλαιπωρία συνεχίζεται…».

Τα χρόνια βασανιστηρίων που έζησε περιγράφονται στο βιβλίο της «Εφιάλτες στην Έρημο της Σαουδικής Αραβίας» που πρόσφατα μεταφράστηκε στα Αγγλικά. Το βιβλίο της Αλεξάνδρας είναι μια αυτοβιογραφία και ακόμα και ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς το τι ζούσε στα χέρια του συζύγου της.

Τώρα γράφει για τη Huffington Post σχετικά με τα δικαιώματα των γυναικών στο Ισλάμ και το γράψιμο ήταν η μόνη διέξοδός της και ο τρόπος να βοηθήσει τις γυναίκες να ξεφύγουν από τον εφιάλτη και να διεκδικήσουν το δικαίωμα στη ζωή.