Εκείνοι που γνωρίζουν τον Ολυμπιακό, αλλά και την ιστορία της φετινής σεζόν σκέφτονται από το βράδυ της Κυριακής μόνο ένα πράγμα: Πως και πόσο, ότι ακολουθήσει από εδώ ως τον Μάη, θα επηρεάσει την «μεγάλη εικόνα». Πόσο θα αλλάξει τους συσχετισμούς ακόμη και για την επόμενη αγωνιστική περίοδο. Αν έχουν δίκιο; Το παρελθόν διδάσκει ότι όταν οι Πειραιώτες αποτυγχάνουν αυτό συμβαίνει με τρόπο ηχηρό. Και η αποτυχία πλέον κάθε άλλο παρά απίθανη μπορεί να θεωρηθεί.
Φυσικά είναι και όλα τα υπόλοιπα που συνεπάγονται: Μια σύντομη βόλτα στο διαδίκτυο και τα social media μπορεί να πείσει τον καθένα. Ο εκνευρισμός της ήττας από την ΑΕΚ και τον (σχεδόν) … εκτροχιασμό από τη μάχη του πρωταθλήματος έχουν ανοίξει συζητήσεις από εκείνες που δεν οδηγούν πουθενά αναζητώντας αιτίες και υπεύθυνους.

Για παράδειγμα ασκείται κριτική στον Όσκαρ Γκαρθία λες και ο Καταλανός δεν είναι στην ομάδα έναν μήνα αλλά έναν χρόνο. Τον προπονητή που ο Ολυμπιακός δεν τον έφερε για να βγάλει τη σεζόν αλλά για να χτίσει την επόμενη ομάδα του. Υπάρχουν σχόλια ως και για την επιστροφή του Κέβιν Μιραλάς λες και δεν έκαναν άπαντες σαν… αφιονισμένοι όταν επιβεβαιώθηκε ότι οι Πειραιώτες κατάφεραν να τον επαναφέρουν στο ρόστερ τους έπειτα από έξι ολόκληρα χρόνια. Έτσι συμβαίνει όμως, όταν χάνεις ένα ντέρμπι στο 93΄ μέσα από τα χέρια σου. Ντέρμπι που προηγείσαι ως το 87΄. Πόσο μάλλον όταν σου συμβαίνει δεύτερη μέσα σε μια σεζόν, από τον ίδιο αντίπαλο.

Αν το διαχειρίστηκε ο 44άχρονος προπονητής όπως έπρεπε το χθεσινό; Προφανώς και όχι. Πήρε πολλά ρίσκα,  θεωρητικά αδικαιολόγητα, πρακτικά όμως κατανοητά για έναν επαγγελματία που ακόμη μαθαίνει το νέο εργασιακό του περιβάλλον. Οι Πειραιώτες βέβαια –τελικά- δεν έχασαν από την ΑΕΚ διότι επέλεξαν το 4-3-3 με τον Φορτούνη παρκαρισμένο αριστερά και τον Μιραλάς φορ. Δεν έχασαν γιατί έμεινε εκτός αρχικού σχήματος ο πρώτος σκόρερ Καρίμ Ανσαριφάρντ, ή γιατί πήρε ελάχιστο χρόνο συμμετοχής ο απρόβλεπτος Μάρκο Μάριν. Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε διότι ενώ έπρεπε να κρατήσει το ματς σβηστό (όπως ήταν ως το 1-0) στο τελευταίο δεκάλεπτο δεν τα κατάφερε. Έχασε γιατί ο Ταχτσίδης που ήταν φρέσκος-φρέσκος έδειχνε με το χέρι στον Κούτρη να πάει στην μπάλα, και μέχρι οι δύο τους να το αποφασίσουν ήρθε το κόρνερ που έφερε (μέσα από μια μικρή συνομωσία του σύμπαντος) το 1-1 από τον Τσιγκρίνσκι. Έχασε γιατί μέχρι να καταλάβει τα νέα δεδομένα άφησε το γήπεδο ανοιχτό για μια κόντρα που ο Γιακουμάκης την τελειώσει υποδειγματικά, έστω και αν ο ίδιος ο Παπαπέτρου (φέρεται να) δικαίωσε κατόπιν εορτής τον Μποτία για το επιθετικό φάουλ που ζήτησε ο Ισπανός, από τον σκόρερ.

Φυσικά όλα αυτά δεν ακυρώνουν τις επιλογές και την μάλλον λανθασμένη προσέγγιση του ματς από τον Γκαρθία. Δεν ακυρώνουν και την αξία της ομολογίας του Παπαπέτρου εάν και εφόσον έχει συμβεί όπως κυκλοφορεί από την Κυριακή δίχως ο ίδιος να διαψεύσει. Αν κάποιος όμως θέλει να συζητήσει σοβαρά για το τι έγινε φέτος στον Ολυμπιακό και πως οι Πειραιώτες έφτασαν ως εδώ, θα πρέπει να πιάσει τη κουβέντα από αλλού. Και να αργήσει πολύ μέχρι να συναντηθεί με την επιλογή του νέου προπονητή, που την περασμένη Άνοιξη φέρονταν ως το φαβορί για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της Μπαρτσελόνα.  Η… κακή ζαριά ήταν ο –απερίγραπτος- Χάσι και ο τρόπος με τα οποία ξοδεύτηκαν 20 εκατ ευρώ στις μεταγραφές του καλοκαιριού για ποδοσφαιριστές σαν τον Εμενίκε, τον Καρσελά, τον Μίλιτς και τον Βούκοβιτς που δεν προσέφεραν το παραμικρό. Και δεν το προσέφεραν όχι με έναν προπονητή αλλά με δύο.  Διότι σε αυτή την κουβέντα δεν χωρά μονάχα ο Κοσοβάρος, αλλά και ο Τάκης Λεμονής που τον αντικατέστησε.

Ναι, στην οικονομία της σεζόν η διαχείριση που αποφάσισε ο Ολυμπιακός μετά την πρώτη ήττα της χρονιάς από την ΑΕΚ, στο ΟΑΚΑ τέλη Σεπτέμβρη ήταν ίσως πιο άστοχη από την.. καλοκαιρινή. Το βράδυ που σε καθεστώς πανικού επανέφερε τον Τάκη Λεμονή με συνοπτικές διαδικασίες. Εκεί αποδείχθηκε ότι οι υπεύθυνοι δεν έχουν κατανοήσει το πραγματικό μέγεθος του φετινού προβλήματος, εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων. Ο Λεμονής είναι Ιστορία για τους Ερυθρόλευκους. Ένα από τα πλέον αγαπημένα πρόσωπα για κάθε φίλαθλο από την εποχή που το μαλλί του ανέμιζε ανέμελο στον ασβέστη του παλιού Καραΐσκάκη. Φοβερά δημοφιλής, άνθρωπος της ομάδας, κομμάτι του Ολυμπιακού αλλά όχι ο προπονητής που θα μπορούσε να παρέμβει ουσιαστικά στην εικόνα για να διορθώσει τα πολλά και σοβαρά λάθη, στη σεζόν που το αφήγημα της εξυγίανσης θα πιάσει τόπο μόνο με την πτώση των Ερυθρόλευκων από την κορυφή.

Οι Πειραιώτες από σεβασμό (ως όφειλαν) δεν είπαν πολλά από όσα έγιναν ως ότου προκύψει ο αντικαταστάτης του 57άχρονου. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έγιναν.  Ευθύνονται όμως οι ίδιοι. Είχε φροντίσει για παράδειγμα να τους ενημερώσει ο ίδιος ο Καμπιάσο φεύγοντας, για όσα συνέβαιναν τις τελευταίες εβδομάδες της προηγούμενης σεζόν στον Ρέντη. Μην το αναλύσουμε παραπάνω όμως. Ο Ολυμπιακός χρειάζονταν στρατηγό όχι στρατιώτη, όταν αποδείχθηκε «φούσκα» ο Χάσι. Και στρατηγός δεν ήρθε. Βιάστηκαν να επαναφέρουν τον Λεμονή πόσο μάλλον χωρίς να ξεκαθαρίσουν (και να επικοινωνήσουν) ότι θα μείνει στην ομάδα για μια μεταβατική περίοδο και τίποτα παραπάνω. Σαν υπηρεσιακός δηλαδή.

Ο Ολυμπιακός έπρεπε να μπαλώσει για λίγο το κενό, αλλά στη συνέχεια να μην χάσει τον δρόμο του. Χρειάζονταν έναν καταρτισμένο επαγγελματία που θα παρέμβαινε άμεσα στην εικόνα, όσο υπήρχε χρόνος. Κάποιον που θα τους οδηγούσε ως τη λήξη του πρώτου γύρου… εντός τροχιάς. Τότε μέσω του μεταγραφικού παράθυρου θα γίνονταν κάποιες προσθήκες και μέσω της δουλειάς που θα είχε προηγηθεί δύο-τρεις μήνες οι Πειραιώτες θα υπερασπίζονταν τις πιθανότητες τους στον δεύτερο γύρο. Τελικά η ομάδα παρότι έχασε από Ατρόμητο και Παναθηναϊκό, έκανε ένα σερί σε «εύκολα» ματς και στο φινάλε του Δεκέμβρη βρέθηκε πρώτη χωρίς να το δικαιολογεί η εικόνα της. Η αλλαγή προπονητή δεν είχε γίνει, και είχε χαθεί πάρα πολύς χρόνος. Εν τω μεταξύ είχαν ανοίξει και μια σειρά από θέματα εσωτερικού στα αποδυτήρια, που θα μπορούσαν να έχουν κοστίσει παραπάνω από όσο τελικά κόστισαν. Για παράδειγμα η «κόντρα» με τους «Σέρβους» (Μάριν, Τζούρτζεβιτς, Ζντιέλαρ, Βούκοβιτς, Μίλιτς) που για όσους διαθέτουν καλή μνήμη έμειναν όλοι μαζί εκτός αποστολής από το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό!

Με τον Μάριν ειδικά συνέβησαν και άλλα, όπως για παράδειγμα στην τελευταία προπόνηση πριν από το ταξίδι στην Κέρκυρα (θυμάστε τον πανηγυρισμό του Γερμανού όταν σκόραρε στο νησί των Φαιάκων;) όταν η αντιπαράθεση με τον προπονητή άφησε αυτόπτες μάρτυρες με το στόμα ανοιχτό, αλλά ξαναλέμε ότι πλέον δεν έχουν μεγάλη σημασία. Το πραγματικό κόστος ήταν ότι μια ομάδα που ο Χάσι την άφησε άδεια από ενέργεια για να περάσει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, δεν την παρέλαβε ένας προπονητής που θα άλλαζε τους δείκτες φυσικής κατάστασης με τη δουλειά του και θα βελτίωνε τακτικά την εικόνα της. Ο Φορτούνης την επομένη του πρώτου προημιτελικού στο κύπελλο, άκουσε τον βοηθό του Γκαρθία να του ζητά να μην προπονηθεί διότι οι μετρήσεις του ήταν… πάνω από τα όρια. Κάπως έτσι δεν χώρεσε στην εντεκάδα της Τρίπολης, αλλά σηκώθηκε άρον-άρον από τον πάγκο στο 40΄στη θέα ενός καταστροφικού πρώτου ημιχρόνου. Ο Φορτούνης που είναι ένα τυπικό δείγμα της κατάστασης. Ο ποδοσφαιριστής που βγήκε φάτσα με το 2-0 χθες στο 84΄αλλά δεν είχε δυνάμεις ούτε για να πλησιάσει την αντίπαλη περιοχή.

Δεν έχει τελειώσει η σεζόν. Μπορεί κάλλιστα ο Ολυμπιακός να προκριθεί την Τετάρτη στους ημιτελικούς του κυπέλλου αρκεί να μην (ξανά)χάσει από την ΑΕΚ που φέτος είναι η μοναδική ομάδα πρωταθλητισμού που συνεχίζει με τον περσινό της προπονητή. Μπορεί να χτίσει ένα νέο σερί Σούπερ Λιγκ που δεν επιτρέψει στην πρώτη δυάδα του πρωταθλήματος να αποσπαστεί και άλλο. Μπορεί όμως και την Κυριακή στο Περιστέρι απέναντι στην καλύτερη ομάδα που κυκλοφορεί φέτος στα μέρη μας, να βρεθεί στην άβολη θέση από τις αρχές Φλεβάρη να ξεκινήσει μια περιπλάνηση δίχως… νόημα. Ότι και αν συμβεί: Θέλει ψυχραιμία. Όλα –όσα ακολουθήσουν- έχουν τη σημασία τους. Πόσο μάλλον σε μια σεζόν που ένα ολόκληρο σύστημα «περιμένει στη γωνία» για να τιμωρήσει κάθε λάθος.