Η Λαϊκή Συσπείρωση για το Νομοσχέδιο Κλεισθένης

1997. Κυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ. με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη. Η “σοσιαλιστική” κυβέρνηση ψηφίζει το νόμο 2539/97, γνωστότερο ως νόμο Καποδίστρια. Δίνει στον νόμο το όνομα του Ιωάννη Καποδίστρια του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας. Είναι κοινός τόπος η μεγάλη προσφορά του Καποδίστρια στο νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος, η ανιδιοτέλειά του, η απλότητα και πολλά άλλα σπουδαία στοιχεία του χαρακτήρα του. Στοιχεία που σε καμία περίπτωση δεν ενστερνίστηκε καμιά κυβερνητική, και όχι μόνο, εξουσία. Για ποιο λόγο επελέγη αυτό το όνομα; Ο Καποδίστριας είχε και ένα άλλο χαρακτηριστικό. Δεν πίστευε στη δημοκρατική διακυβέρνηση. Ήταν συγκεντρωτικός. Σε αυτό το στοιχείο παρέπεμπε λοιπόν η ονοματοδοσία του νόμου. Πράγμα το οποίο και διαπιστώθηκε με την εφαρμογή του.Κυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ. με πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου. Η επίσης “σοσιαλιστική” κυβέρνηση ψηφίζει τον νόμο 3852/2010, γνωστότερο ως πρόγραμμα Καλλικράτης. Δεν αφαιρεί τίποτε από τον συγκεντρωτισμό του προηγούμενου νόμου. Μάλλον τον επεκτείνει. Παίρνει το όνομα του Καλλικράτη ο οποίος μαζί με τον Ικτίνο δημιουργούν το θαύμα όλων των εποχών, τον Παρθενώνα. Γιατί όμως πρόγραμμα Καλλικράτης και όχι Ικτίνος; Σύμφωνα με τις πηγές στον Ικτίνο μετά τον Παρθενώνα, αποδίδεται ο ναός του Επικούρειου Απόλλωνα στην Αρκαδία, όπως και η κατασκευή του Τελεστηρίου της Ελευσίνας, μιας μεγάλης αίθουσας στην οποία πραγματοποιούνταν τα Ελευσίνια Μυστήρια. Άρα ο Ικτίνος μάλλον ήταν αρχιτέκτονας με τη σημερινή έννοια του όρου. Ο Καλλικράτης, εκτός από την συμμετοχή του στην κατασκευή του Παρθενώνα, εμφανίζεται να συμμετέχει στην ανέγερση των Μακρών Τειχών της Αθήνας. Άρα ο Καλλικράτης αναφέρεται μεν ως αρχιτέκτονας, αλλά μάλλον ήταν αυτό που λέμε σήμερα μεγαλοεργολάβος. Ποιο ήταν λοιπόν το μήνυμα; Μεγαλοεργολάβοι αναλαμβάνουν τα έργα και οι μίζες και η διαπλοκή γίνονται “αναγκαίο κακό”. Όπως και το ζήσαμε.

1997. Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα. Η όχι μόνο “σοσιαλιστική” αλλά και “αριστερή” κυβέρνηση φέρνει σχέδιο νόμου για την αυτοδιοίκηση με το κωδικό όνομα “Κλεισθένης 1”. Στο σχέδιο δεν προβλέπεται κατάργηση της φιλοσοφίας των προηγούμενων νόμων. Το νομοσχέδιο παίρνει το όνομα από τον Κλεισθένη, ο οποίος έθεσε τις βάσεις για τη δημοκρατία στην αρχαία Αθήνα. Άρα, δημιουργεί τον αυθαίρετο συνειρμό ότι δίνεται μεγαλύτερη δύναμη στον πολίτη. Λίγα χρόνια μετά στην Αθήνα εγκαθίσταται μια ιδιόμορφη ολιγαρχία καθώς, την εξουσία αναλαμβάνει το συμβούλιο των ευγενών, ο Άρειος Πάγος, επικαλύπτοντας τα καθήκοντα της εποπτείας και τις θεσπισμένες αρχές. Τι λέει για τις καινοτομίες ο αρμόδιος υπουργός Πάνος Σκουρλέτης; Η κατηγοριοποίηση των δήμων στη βάση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους, ώστε να οδηγηθούμε σε έναν δικαιότερο τρόπο κατανομής των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων. Η συγκρότηση του Επόπτη Νομιμότητας ως ξεχωριστής υπηρεσίας από την σημερινή Αποκεντρωμένη Διοίκηση. Σκοπός της νέας υπηρεσίας θα είναι αυστηρά ο έλεγχος της νομιμότητας και όχι της σκοπιμότητας ενός έργου, καθώς και η επίσπευση των διαδικασιών με απόλυτα διαφανή και αξιόπιστο τρόπο Σαφής η σκοπιμότητα και η πρόθεση της κυβέρνησης. Υπάρχει ένα μη κατανοητό σημείο: Γιατί Κλεισθένης 1; Ο γνωστός Κλεισθένης δεν διαδραμάτισε κανένα ρόλο στη συνέχεια. Σίγουρα δεν είναι από άγνοια.

Η Λαϊκή Συσπείρωση Ξάνθης για το Σχέδιο Νόμου «ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ Ι»

Η προτεινόμενη διοικητική μεταρρύθμιση «ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ1» έρχεται ως συνέχεια των προηγούμενων μεταρρυθμίσεων στην Τοπική Διοίκηση. Δηλαδή,. του «Καποδίστρια» και του «Καλλικράτη». Ουσιαστικά βαθαίνει ακόμα περισσότερο τον αντιδραστικό χαρακτήρα της Περιφερειακής και Τοπικής Διοίκησης. Οι προηγούμενες μεταρρυθμίσεις δεν αντιμετώπισαν την καπιταλιστική κρίση. Δεν προστάτεψαν το βιοτικό επίπεδο του λαού. Δεν θωράκισαν τα δικαιώματα των εργαζομένων και της λαϊκής οικογένειας. Αντίθετα, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην υλοποίηση της βάρβαρης αντιλαϊκής επίθεσης, από τους Δήμους και τις Περιφέρειες. Οι αλλαγές αυτές συνεισέφεραν στη δημοσιονομική πειθαρχία. Στη διεύρυνση της αντιλαϊκής φορολόγησης μέσω της αύξησης της τοπικής φορολογίας και της μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης της λεγόμενης Αυτοδιοίκησης. Στην εμπορευματοποίηση υπηρεσιών και αγαθών και στη συρρίκνωση τους. Στην ανατροπή εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων στο χώρο των ΟΤΑ. Συμπερασματικά, η Τοπική Διοίκηση μέσω αυτών των μεταρρυθμίσεων έπαιξε πιο ενεργό ρόλο στην εξειδίκευση της αντιλαϊκής πολιτικής σε τοπικό επίπεδο. Επιβεβαιώνεται η εκτίμηση ότι ο αντιλαϊκός χαρακτήρας της εφαρμοζόμενης πολιτικής προϋποθέτει κράτος εχθρικό για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα και φιλικό για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Επιβεβαιώνεται επίσης η εκτίμηση ότι οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης για αποκλειστικά “εθελοντικές” μετακινήσεις και μη βλαπτικές εργασιακές μεταβολές για τους εργαζόμενους έχουν την ίδια αξία με τις αντίστοιχες για το σκίσιμο των μνημονίων…

Σκοπός της προτεινόμενης διοικητικής μεταρρύθμισης «Κλεισθένης 1» είναι να προσαρμοσθεί πιο αποτελεσματικά το αστικό κράτος και οι δομές του σε κεντρικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων. Να υπηρετηθεί ακόμα καλύτερα η ανάγκη της κερδοφορίας του κεφαλαίου και της ανταγωνιστικότητάς του στη διαφαινόμενη φάση της «ανάπτυξής» του. Σε αυτή τη στρατηγική αντίληψη συμφωνούν – πέρα από τις επιμέρους διαφορές τους – κυβέρνηση και λοιπά αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης καθώς και οι κυρίαρχες δυνάμεις στην ΚΕΔΕ και την ΕΝΠΕ. Είναι ενδεικτικό ότι στο κοινό κείμενο ΚΕΔΕ – ΕΝΠΕ αναφέρεται ότι: «….Κάθε δήμος αναλαμβάνει την ανάπτυξη της περιοχής του ως έξυπνης πόλης, την αξιοποίηση της δημοτικής περιουσίας για την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων με την αξιοποίηση εργαλείων όπως συμπράξεις δημόσιου – ιδιωτικού τομέα, συμβάσεις παραχώρησης και την υποστήριξη των επιχειρήσεων της περιοχής ιδιαίτερα για την ανάπτυξη διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων και την προώθηση των εξαγωγών….» .

Ουσιαστικά επιχειρείται και μέσω των Περιφερειών και Δήμων η αξιοποίηση του συνόλου των αντιλαϊκών μέτρων που εφαρμόστηκαν ή αποφασίστηκαν κατά τη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης, ώστε να διαμορφωθεί το περιβάλλον εκείνο που θα στηρίξει την καπιταλιστική ανάπτυξη. Μια ανάπτυξη άδικη, με έντονα τα ταξικά χαρακτηριστικά, ακόμη πιο έντονα από ό,τι στο παρελθόν, επειδή αυτή θα βασίζεται σε ένα εργατικό δυναμικό χωρίς συγκροτημένα εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.

Οι κυρίαρχες δυνάμεις σε ΚΕΔΕ και ΕΝΠΕ (ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ – «Ανεξάρτητοι» κ.ά.) δεν λένε κουβέντα για τα ουσιαστικά προβλήματα που ταλανίζουν τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

• Για τη μείωση των πόρων από το κράτος προς τους Δήμους που έχει φθάσει τα τελευταία χρόνια σε ποσοστό άνω του 65%, παρότι τα έσοδα που εισπράττει το κράτος από τα λαϊκά στρώματα, μέσω της άμεσης και έμμεσης φορολογίας, αυξάνονται κάθε έτος. Το αστικό κράτος – διαχρονικά – παρακρατά και δεν αποδίδει όλο και μεγαλύτερα ποσά σε Δήμους και Περιφέρειες.
• Για το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων που είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο όσον αφορά τα έργα που καλύπτουν λαϊκές ανάγκες (αντιπλημμυρικά έργα, αντισεισμικής θωράκισης και προστασίας, σχολεία, παιδικούς σταθμούς κ.ά. ).
• Για την πρόσληψη προσωπικού που γίνεται με ελαστικές μορφές απασχόλησης, με πρόβλεψη πληρωμής της μισθοδοσίας του μέσω των ανταποδοτικών τελών (δηλ. των δημοτών) και όχι από τον κρατικό προϋπολογισμό.
• Για την αύξηση της κάθε μορφής δημοτικής φορολογίας και επομένως την ένταση της φοροληστείας και φοροεπιδρομής κατά των λαϊκών στρωμάτων. Για την «αποκέντρωση» – ευελιξία, δήθεν, των δήμων στη θέσπιση μεγαλύτερης δυνατότητας επιβολής από τους δήμους τοπικής φορολογίας .
• Για το ζήτημα ότι, από την 1^η Μάη, με νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση, και οι Δήμοι θα βγάζουν στο σφυρί τα σπίτια όσων έχουν οφειλές προς τους δήμους άνω των 500 ευρώ.

Να σημειωθεί ότι οι κυρίαρχες δυνάμεις στην Τοπική Διοίκηση δεν αμφισβητούν το συγκεκριμένο αντιδραστικό πλαίσιο. Δρουν και μιλάνε αποπροσανατολιστικά ανεβάζοντας την αντιπαράθεση τους στο ζήτημα του εκλογικού βάσει του οποίου θα διεξαχθούν οι επόμενες «αυτοδιοικητικές» εκλογές. Οι λεονταρισμοί και οι σκιαμαχίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ από τη μια μεριά, και της Ν.Δ και του Κινήματος Αλλαγής (πρώην ΠΑΣΟΚ) από την άλλη, γύρω από το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής για τα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια, είναι ένα ακόμη επεισόδιο αποπροσανατολισμού. Το βέβαιο είναι ότ,ι αυτό που προωθείται, δεν θα έχει καμία σχέση με τη γνήσια αποτύπωση της λαϊκής βούλησης. Δεν είναι η πραγματική απλή αναλογική, άσχετα αν, για δημαγωγικούς λόγους και προκειμένου να εξαπατήσει τον λαό, η κυβέρνηση το παρουσιάζει σαν απλή αναλογική. Αναλύοντας βαθύτερα την κυβερνητική πρόταση διαπιστώνει κάποιος ότι επιδιώκεται η αναζήτηση -και θεσμικά- τρόπων για την ευρύτερη στρατηγική σύμπλευση και ενσωμάτωση του λαού στις στρατηγικές επιδιώξεις της άρχουσας τάξης για το επόμενο διάστημα. Για συναινέσεις και συμφωνίες στη βάση – τάχα – του ρεαλιστικού, που θα συνηθίζουν το λαό στο συμβιβασμό και την αποδοχή του εφικτού. Κάτι που βοηθάει την εξουσία να παρουσιάζει τις αποφάσεις και τα μέτρα της ως αναγκαία και αναπόφευκτα.

Οι κυρίαρχες δυνάμεις στο σημερινό σύστημα της τοπικής και περιφερειακής διοίκησης δεν αντιπαλεύουν την κυβερνητική πρόταση από την πλευρά της διευκόλυνσης του λαού να διεκδικεί ανυποχώρητα την κάλυψη του συνόλου των αναγκών του. Αντιδρούν, γιατί νοιώθουν πως χρειάζονται νέες ισορροπίες και συμβιβασμοί ανάμεσά τους. Πως για να επιπλεύσουν, πρέπει να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να μοιράσουν την εξουσία. Καμία δυσκολία δεν υπήρξε να συνευρεθούν Περιφέρειες και Δήμοι, που κάνουν «αντιπολίτευση», με την κυβέρνηση στα “αναπτυξιακά συνέδρια”. Το σύνολο των αστικών κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, Κίνημα Αλλαγής, ΑΝΕΛ και τα στελέχη τους σε ΚΕΔΕ, ΕΝΠΕ, διαγκωνίζονται ποιος θα σηκώσει ψηλότερα τη σημαία “της αποκέντρωσης και της επιχειρηματικότητας”. Απόδειξη είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των τοπικών αρχών, τα συλλογικά όργανα ΚΕΔΕ – ΕΝΠΕ που λειτουργούν με στελέχη των αντίστοιχων κομμάτων, διαχειρίστηκαν σε πλήρη σύμπνοια την ίδια πολιτική. Υλοποίησαν την πολιτική επιβολής φόρων, ελαστικών σχέσεων εργασίας, εμπορευματοποίησης κοινωνικών τομέων, αποδέχτηκαν την περιστολή της κρατικής χρηματοδότησης, τη διεύρυνση της ανταπόδοσης, της διασύνδεσης των τοπικών οργάνων με επιχειρήσεις και τις επιδιώξεις τους.

Οι από 20ετίας αλλαγές της διοικητικής δομής στην τοπική και περιφερειακή διοίκηση (Καποδίστριας, Καλλικράτης), ήταν πλήρως εναρμονισμένες με την πολιτική στήριξης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων και στηρίχθηκαν ουσιαστικά, πέρα από ψευτοαντιπαραθέσεις, απ’ όλα τα αστικά κόμματα. Αποδείχτηκε στην πράξη ότι μέσω των νέων τοπικών και περιφερειακών θεσμών όπως συγκροτήθηκαν, με το ρόλο και τις αρμοδιότητες που πήραν, άδραξαν μεγαλύτερες δυνατότητες δράσης και κερδοφορίας οι επιχειρήσεις, άδειασε η τσέπη και το εισόδημα των εργαζόμενων, των φτωχών αγροτών και ΕΒΕ, ανατράπηκαν οι εργασιακές σχέσεις. Εκφράζουμε την αντίθεσή μας στο παλιό και νέο νομοθετικό αντιλαϊκό νομοθετικό πλαίσιο που διέπει τη λειτουργία της Τοπικής & Περιφερειακής Διοίκησης. Οι νέες αλλαγές που προωθούνται με το Ν/Σ «Κλεισθένης 1» δεν συνιστούν φιλολαϊκή μεταρρύθμιση, αλλά παραπέρα ευθυγράμμιση της Τοπικής και Περιφερειακής Διοίκησης με τους στόχους και επιδιώξεις του κεφαλαίου. Χαρακτηριστικά:

• Προχωρά σε νέα ληστεία στο λαϊκό εισόδημα με την ένταξη στην ανταπόδοση και των υπηρεσιών πράσινου. Μέτρο που θα έχει ως άμεσο αποτέλεσμα την αύξηση των ανταποδοτικών τελών από το 2019 και που μπορεί να ξεπεράσει το 50%.
• Προχωρά σε σταδιακή μεταφορά νέων φορολογικών βαρών στις πλάτες των λαϊκών νοικοκυριών και νομιμοποίηση παλιών μέσω της Τ.Δ. Αυτό το προαναγγέλλουν και το προδικάζουν σειρά από διατάξεις, όπως αυτές της κατηγοριοποίησης των δήμων, καθώς και οι άλλες που φέρνουν σειρά από αλλαγές στην κατανομή των ΚΑΠ και τα κριτήρια που εισάγονται πχ “ίδια” έσοδα, επιχειρηματικότητα, κ.α. Την ώρα που με βάση ψηφισμένο νόμο και το Μεσοπρόθεσμο οι ΚΑΠ παραμένουν καθηλωμένοι και μειωμένοι κατά 62% έως και το 2021 τουλάχιστον. Αυτό που στρατηγικά επιδιώκεται είναι οι πόροι της τοπικής διοίκησης να έχουν ως κύρια πηγή τους την ανταποδοτικότητα και την επιχειρηματικότητα και η κρατική χρηματοδότηση να έχει “χαρακτήρα εξισορρόπησης”. Η κρατική χρηματοδότηση να συνεπικουρεί την επιχειρηματικότητα και την φοροεισπρακτική δεινότητα των δήμων.

Με βάση το Νομοσχέδιο (Ν/Σ), οι Δήμοι και οι Περιφέρειες, οι δημοτικές επιχειρήσεις, αναπτυξιακές Α.Ε. κάθε είδους, διαδημοτικά δίκτυα και οι σύνδεσμοί τους εξοπλίζονται με νέο θεσμικό πλαίσιο ώστε να συνδράμουν, σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, πιο αποφασιστικά τις ανάγκες κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας του Κεφαλαίου. Να έχουν πιο ενεργό ρόλο στην εξειδίκευση της αντιλαϊκής πολιτικής στην Περιφέρεια, να κάνουν “πιο ελκυστικό” το χώρο για την προσέλκυση κεφαλαίων. Παρά τις αντιρρήσεις των ΚΕΔΕ – ΕΝΠΕ ότι “δεν τρέχει ως θα έπρεπε” την αποκέντρωση, η κυβέρνηση με σειρά διατάξεων και δύο κεφάλαια του Ν/Σ με τίτλο «Ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης και της οικονομικής λειτουργίας των ΟΤΑ» και «Νέα πεδία αναπτυξιακής δράσης στην Τ.Α. και τα Ν.Π. των ΟΤΑ”, ανοίγει νέα πεδία για την άνθηση της επιχειρηματικότητας και την αποφασιστική συνδρομή της τοπικής διοίκησης σε έργα και υποδομές που υπηρετούν σχεδιασμούς μονοπωλιακών ομίλων.

Ζητήματα όπως αυτά της απελευθέρωσης της Ενέργειας και της προώθησης των ΑΠΕ, μεταφορές, αγροτική παραγωγή, διαχείριση των απορριμμάτων, επιχειρηματική αξιοποίηση φυσικών πόρων και δημοτικής γης από το τουριστικό και άλλο Κεφάλαιο, η ληστρικά μακρόχρονη παραχώρηση σε επιχειρηματικούς ομίλους της δημοτικής ακίνητης περιουσίας και των υποδομών με συνοδεία προκλητικών φοροαπαλλαγών και διευκολύνσεων, μπαίνουν σε προτεραιότητα.

• Νομοθετούν μια δήθεν αυτοτελή υπηρεσία με την κύρια αρμοδιότητα σε διορισμένο και με θητεία ανώτερο κρατικό υπάλληλο που προέρχεται από το Μητρώο στελεχών, κάτω από τον έλεγχο του υπουργού Εσωτερικών και σειρά από άλλα διαχειριστικά όργανα ελέγχου, που ανεξάρτητα από ετικέτες, στόχο έχουν την απρόσκοπτη υλοποίηση της γενικής αντιλαϊκής πολιτικής και πυρήνα της την ανάκαμψη της κερδοφορίας του Κεφαλαίου.
• Εδώ εντάσσονται και οι διατάξεις για το Οικονομικό Παρατηρητήριο καθώς και αυτές για το “Λογαριασμό εξυγίανσης των ΟΤΑ”. Κύριο εδώ είναι ότι παραμένει η διάταξη που έχει περάσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ότι τυχόν προσφυγή των δήμων στο Λογαριασμό επιτρέπεται μόνο αφού πρώτα έχουν εξαντλήσει τα περιθώρια αναζήτησης τραπεζικού δανεισμού τους. Αν οι τράπεζες δεν βρουν επενδυτικό ενδιαφέρον, αναλαμβάνει το υπουργείο Εσωτερικών να επιβάλλει – σε προγραμματική συμφωνία με τον εκάστοτε Δήμο – το σχέδιο, δηλαδή, συρρίκνωσης υπηρεσιών, επιπλέον φόρων, απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις κ.λπ.!
• Παραμένει το άρθρο που επιτρέπει να παύονται αιρετοί και όργανα “για σοβαρούς λόγους δημόσιου συμφέροντος με απόφαση υπουργού” και μένει το ίδιο ασαφές και απειλητικό για όποιον δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις του αστικού κράτους, για όποιον κοίταξε προς τη μεριά των λαϊκών αναγκών.
• Έχουν εξαφανιστεί τα όποια περιθώρια υπήρχαν για κάποιους ελιγμούς. «Συμμετοχή του πολίτη» με βάση και το Ν/Σ σημαίνει συνενοχή του στην αντιλαϊκή πολιτική. Ότι βάζει πλάτη, για να ασκηθεί πολιτική υπέρ του κεφαλαίου, σε βάρος του. Εδώ και τα περίφημα δημοψηφίσματα που μπορεί να προκηρύξουν τα όργανα της Τ.Δ και που το διακύβευμά τους θα φτάνει μέχρι το αν θα δημιουργηθεί ή όχι MALL σε μια περιοχή!
• Εξοβελίζεται η Αρνητική και Λευκή ψήφος για προϋπολογισμό και τεχνικό πρόγραμμα, όργανα διοίκησης, με τη συγκρότηση και τη λειτουργία των οργάνων διοίκησης με ευρύτερες συναινέσεις, για ενσωμάτωση του λαϊκού παράγοντα (Εκλογή δημάρχου με το 50+1, ενιαίο ψηφοδέλτιο σε Κοινότητες κάτω από 500 κατοίκους, δημοψηφίσματα, συμμετοχή της αντιπολίτευσης στα όργανα διοίκησης).

Θεωρούμε ότι ΚΕΔΕ & ΕΝΠΕ, με βάση τα συνέδρια και τις μελέτες τους, έδωσαν έτοιμο υλικό στην κυβέρνηση για το βάθεμα των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στην Τοπική & Περιφερειακή Διοίκηση, στην προσαρμογή της στις μνημονικές & δημοσιονομικές κατευθύνσεις. Ο “εκσυγχρονισμός” της κρατικής και τοπικής διοίκησης, που συνδέεται με τις γενικές ανάγκες του κεφαλαίου και της καπιταλιστικής ανάπτυξης, προχωράει και έχει την αποφασιστική συνδρομή τους.

Είναι αυτό το πλαίσιο που φέρνει την όλο και μεγαλύτερη αποδυνάμωση και αποσύνδεση της χρηματοδότησης των φορέων της Τ.Δ. από το κράτος, τη διασύνδεση της λειτουργίας της με τις ανάγκες της επιχειρηματικότητας, τη φοροεπιδρομή και τη γενίκευση της ανταπόδοσης. Γι’ αυτά δεν λένε κουβέντα, απεναντίας λειτουργούν ως επιταχυντές ακόμη πιο αντιδραστικών εξελίξεων όπως είναι το αίτημα τους για άμεσο πέρασμα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, των Νοσοκομείων, των Νηπιαγωγείων στην Τοπική & Περιφερειακή Διοίκηση.

Καμία φιλολαϊκή τοπική ή περιφερική πολιτική δεν μπορεί να υπάρξει, όσο η γενική πολιτική παραμένει αντιλαϊκή. Καμιά ανάπτυξη για το λαό δεν μπορεί να εξασφαλιστεί σε τοπικό επίπεδο, αν η κεντρική πολιτική είναι στα χέρια και στην εξουσία της αστικής τάξης και των κομμάτων της.

Με αυτές τις θέσεις, επιδιώκουμε την οργάνωση της πάλης, την διεκδίκηση, την εναντίωση σε κυβέρνηση και τοπικές αρχές που στηρίζουν τις αντιδραστικές ανατροπές. Διεκδικούμε άμεσα αιτήματα, κόντρα στην πολιτική της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, που απαντούν σε σύγχρονες ανάγκες της εργατικής-λαϊκής οικογένειας.

• Όχι στο παλιό και το νέο κύκλο των αντιδραστικών ανατροπών στην τοπική – περιφερειακή διοίκηση. Κατάργηση του οικονομικού παρατηρητηρίου.
• Αντιτασσόμαστε στη μεταφορά αρμοδιοτήτων που πρέπει να είναι στο κεντρικό κράτος, γιατί αυτό σημαίνει μεταφορά του κόστους στις πλάτες του λαού.
• Κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης και της ανταπόδοσης, των ΣΔΙΤ και των παραχωρήσεων σε ιδιώτες, των ΜΚΟ και των ΚΟΙΝΣΕΠ. Να καταργηθεί κάθε τοπική και έμμεση φορολογία.
• Παλεύουμε για αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα στους βασικούς κοινωνικούς τομείς (υγείας – προνοίας και παιδείας), για την πλήρη χρηματοδότηση από το κράτος.
• Εξασφάλιση από τον κρατικό προϋπολογισμό όλων των αναγκαίων λειτουργικών δαπανών και της μισθοδοσίας των εργαζομένων, με ανάκτηση όλων των απωλειών που είχαν στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης.
• Να αποδοθεί το σύνολο των πόρων που έχουν θεσπισθεί για τις περιφέρειες και δήμους και των οφειλόμενων σ’ αυτούς. Επιπρόσθετα μέτρα στήριξης για νησιά και ορεινές περιοχές.
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά, με πλήρη δικαιώματα για όλους.
• Κατάργηση της απαγόρευσης των προσλήψεων όπως ορίζουν οι μνημειακές πολιτικές. Μονιμοποίηση των συμβασιούχων χωρίς ορούς και προϋποθέσεις.
• Διεκδικούμε σχεδιασμό και υλοποίηση σε κεντρικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο υποδομών και μηχανισμών δημόσιας προστασίας από πλημμύρες – πυρκαγιές – σεισμούς – άλλες καταστροφές από καιρικά φαινόμενα – ρύπανση και μόλυνση του νερού και του αέρα.
• Απαιτούμε δραστική αύξηση των κρατικών δαπανών από τον προϋπολογισμό για κοινωνική πολιτική, για ενίσχυση της λαϊκής οικογένειας, για τη λειτουργία των δημοτικών υπηρεσιών σε απορρίμματα, πράσινο, κ.λπ.

Η Λαϊκή Συσπείρωση, καλεί τους εργαζόμενους, με αφορμή τα παραπάνω, να βγάλουν τα συμπεράσματα τους και να επανακαθορίσουν τη στάση τους. Να μην εγκλωβιστούν στη λογική για το πώς οι Δήμοι θα γίνουν πιο λειτουργικοί, πιο αποτελεσματικοί στην προώθηση μιας βαθιά αντιλαϊκής πολιτικής που μαυρίζει παραπέρα τη ζωή τους. Να οργανώσουν την πάλη τους συγκροτώντας μια κοινωνική συμμαχία με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, που στόχο θα έχει την ανατροπή της εξουσίας των αστών, συγκροτώντας τη δική τους λαϊκή εξουσία και οικονομία με αποκλειστικό γνώμονα την κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών τους. Οι κρατικές και τοπικές διοικητικές δομές σε αυτήν την εξουσία θα υπηρετούν πραγματικά τον ίδιο τον εργαζόμενο λαό.

Απορρίπτουμε και την παλιά και τη νέα κόπια των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων στην τοπική-περιφερειακή διοίκηση. Οι διοικητικές αναδιαρθρώσεις που έγιναν και εξελίσσονται, ούτε έφεραν, ούτε θα φέρουν ανάπτυξη προς όφελος του λαού. Όπως αντισταθήκαμε και καταψηφίσαμε τις προηγούμενες αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, θα ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΟΥΜΕ και τον ΚΛΕΙΣΘΕΝΗ 1. Αποδεχόμαστε μόνο το άρθρο για την εισαγωγή της Απλής Αναλογικής στην εκλογή των δημοτικών/περιφερειακών συμβούλων, στη βάση της ισοτιμίας της ψήφου.