ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΧΕΡΙ ΧΕΡΙ ΜΕ ΤΟ ΚΟΜΜΑ
Γράφει ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΥΛΙΚΙΑΝΟΣ
Ακούγετε κατά κόρον από τους πολίτες τούτης της χιλιόπαθης χώρας, ότι ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την κατάντια της, έχουν οι συνδικαλιστές που τόσα χρόνια αντί να εκπροσωπούν τα συμφέροντα των μελλών τους και να διασφαλίζουν την υγιή εργασία τους από τον «εργοδότη» – κράτος, αυτοί επιδίδονταν σε μία συμπόρευση μαζί του για να περάσουν αυτοί καλά (οι συνδικαλιστές) και να σκαρφαλώσουν με την περγαμηνή και τον τίτλο του συνδικαλιστή, στα σκαλοπάτια του κόμματος και από εκεί της εξουσίας.
Τα μέλη που τους ψήφιζαν, έπαιζαν και παίζουν ακόμη και σήμερα, την ώρα δηλαδή που το πλοίο βουλιάζει, τον ρόλο των πολιτών που ψήφιζαν και εξακολουθούν να ψηφίζουν τους πολιτικούς, παιδιά του κομματικού σωλήνα. Δηλαδή τον ρόλο του νεροκουβαλητή που με την ψήφο του, σαν μέλος του σωματείου, βοηθούσε και βοηθά ακόμη και σήμερα, τον συνδικαλιστή να σκαρφαλώσει στα σκαλοπάτια της εξουσίας και να σύρει τον ψηφοφόρο – νεροκουβαλητή – στο περιβάλλον του κόμματος, προκειμένου και αυτός να «γλύψει κανένα κοκαλάκι».
Άρα, ψηφοφόροι, συνδικαλιστές και κόμμα, μία καλή «κομπανία» που διαχρονικά λειτουργούσε σε βάρος όλων.
Και όλοι μαζί, συνδικαλιστές και κομματικά παιδιά του σωλήνα, σε μία αγαστή συνεργασία, κατακρεουργούσαν την Χώρα κομμάτι κομμάτι για να την φτάσουν στην σημερινή κατάντια που είναι σήμερα.
Οι συνδικαλιστές της ΕΛΜΕ Ξάνθης, δεμένοι σε μια παλαιοκομματική κουλτούρα, συνεχίζουν να κινούνται, ακόμη και σήμερα στο ίδιο παλιομοδίτικο μοτίβο, καλώντας τον εκπαιδευτικό κόσμο να συμμετάσχει σε μία κομματική φιέστα.
Μέχρι εδώ γνωστά και «σωστά» καμωμένα, αφού αυτός ήταν και είναι ο ρόλος τους. Δηλαδή, μέσα από την συνδικαλιστική τους ιδιότητα, προσπαθούν να δείξουν στο κόμμα ότι είναι ικανοί και πιστοί στην ιδεολογία του.
Το ερωτήματα που τίθενται από τα μέλη της κοινωνίας της Ξάνθης και τα μη «προοδευτικά» μέλη της ΕΛΜΕ, είναι απλά.
Έχει καμιά σχέση η εκπαίδευση των παιδιών των Ξανθιωτών με τα κομματικά «τερτίπια»;
Έχει καμιά σχέση το κάλεσμα σε μία αντιφασιστική πορεία με την εκπροσώπηση των επαγγελματικών συμφερόντων των υπολοίπων εργαζομένων συναδέλφων τους;
Είναι μεγάλος ο αριθμός των εκπαιδευτικών, οι οποίοι δεν επιθυμούν την συμμετοχή τους, κάτω από μία κομματική ταμπέλα με την χρήση του ονόματος του συνδικαλιστικού τους οργάνου.
Το κάλεσμα σε μία αντιφασιστική πορεία με την σφραγίδα του συνδικαλιστικού οργάνου, νομιμοποιεί τους συνδικαλιστές, να καλούνε τον κόσμο σε πορείες και διαμαρτυρίες, άσχετες με την εργασία τους;
Προβλέπετε;
Δηλαδή προβλέπει το καταστατικό της ΕΛΜΕ, οι εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών να καταχρώνται την επίσημη ιδιότητα του συνδικαλιστή – εκπροσώπου των μελλών του Σωματείου – καλώντας να συμμετάσχουν σε μία κομματική φιέστα;
Δεν μπορούσε δηλαδή κάποιος «προοδευτικός» εκπαιδευτικός, να καλέσει τους συναδέλφους του ιδιωτικά για να εκφράσουν αυτό που πιστεύουν και είναι δικαίωνα τους;
Προς τι η χρήση της συνδικαλιστικής ομπρέλας;
Τέλος, στην θεωρεία, οι εκπαιδευτικοί επιτελούν ένα λειτούργημα. Πόση σχέση μπορεί να έχει ένα λειτούργημα με μία κομματική φιέστα;
Αυτά τα ερωτήματα καταθέτουν μη προοδευτικοί εκπαιδευτές, συνάδελφοι των «προοδευτικών» συνδικαλιστών της ΕΛΜΕ, οι οποίοι εκτιμούν ότι κάποια από τα μέλη της, παίζουν κομματικά παιγνίδια σε βάρος των συναδέλφων τους, της μαθητικής κοινότητας και της κοινωνίας, που θέλει τον εκπαιδευτικό, να φέρει τον τίτλο τιμής «δάσκαλος».
