Εργασιακός μεσαίωνας και η «Κοινωνική Συμμαχία»
Η “Κοινωνική Συμμαχία” της Ξάνθης που είναι;
Γράφει ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΥΛΙΚΙΑΝΟΣ
Το απόλυτο κενό καταγράφετε πλέον στην διαμαρτυρία των πολιτών απέναντι στην σκληρότητα των κυβερνήσεων κατά των εργαζομένων και ελεύθερων επαγγελματιών της Χώρας.
Ιδιαίτερα στην Ξάνθη που ξαφνικά μετά την επίπλαστη και πρόσκαιρη ευμάρεια των τελευταίων δεκαετιών βρέθηκε στο μηδέν. Την κύρια ευθύνη για τον σημερινό μαρασμό, έχουν οι κοινωνικοί φορείς, οι συνδικαλιστές και φυσικά το πολιτικό προσωπικό.
Τώρα ο αγώνας, για να ανακτηθεί η εργασία, το μεροκάματο και η βιωσιμότητας των μικρών επιχειρήσεων είναι άνισος,απέναντι στους μεσαιωνικούς νόμους που ψηφίστηκαν.
Πρέπει να εγκαταλειφθεί η προσπάθεια;
Όχι.
Όμως οι κοινωνική φορείς, το συνδικαλιστικό κίνημα και οι εργαζόμενοι μαζί με τους επαγγελματίες, θα πρέπει να βρούνε τρόπους να «πονέσουν» το πολιτικό σύστημα που τους στραγγαλίζει, τους εξαθλιώνει και τους ελέγχει.
Λίγο πριν την απεργία της 31 Μαΐου συναντήθηκαν όλοι οι φορείς της Ξάνθης που συμμετείχαν στην “Κοινωνικό Συμμαχία”, στο Εργατικό Κέντρο.
Στις 31 Μαΐου πραγματοποιήθηκε σε Πανελλήνιο πλαίσιο και η απεργία της Ξάνθης όπου δυστυχώς κανένας από τους εταίρους της “Κοινωνικούς Συμμαχίας” δεν συμμετείχε.
Από εκεί και ύστερα, αγνοούνται τα ίχνη της “Κοινωνικής Συμμαχίας”. Καμία αντίδραση για την φορολογική επιδρομή της κυβέρνησης, καμία αντίδραση για την ψηφισμένη περικοπή των συντάξεων από 1-1- 2019 και γενικώς καμία αντίδραση για την βαριά φορολόγηση, το κλείσιμο των επιχειρήσεων και φυσικά την απώλεια θέσεων εργασίας.
Βέβαια, υπάρχει ζήτημα με την συμμετοχή των εργαζομένων στις κινητοποιήσεις οπουδήποτε στην Ελλάδα αφού αυτή την στιγμή, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία 150.000 εργαζόμενοι αμείβονται με 100 ευρώ τον μήνα. Πώς λοιπόν ο συγκεκριμένος εργαζόμενος θα συμμετάσχει σε μία απεργιακή κινητοποίηση; Να χάσει και αυτό το μεροκάματο που κάνει τρεις και τέσσερις μήνες να το πληρωθεί; Οι εποχιακοί εργαζόμενοι πώς θα έρθουν στις κινητοποιήσεις. Την επόμενη ημέρα ο εργοδότης θα τον διώξει.
Κάποιοι βέβαια, που έχουν «δεμένο» το μεροκάματο, σχολιάζουν αρνητικά την μη συγκέντρωση του κόσμου στις απεργίες.
Αλήθεια, μας λέει στέλεχος του συνδικαλιστικού κινήματος στην Ξάνθη, ποιος εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα με αυτές τις συνθήκες εργασίας θα ερχόταν να διαμαρτυρηθεί; Δυστυχώς ο καθένας που συμμετέχει, βλέπει με πίκρα, ότι μετά από τόσους αγώνες, τόσες απεργίες, δεν υπάρχει κανένα αποτέλεσμα. Σαφώς και επιβάλλετε, αλλά, το ανώτερο συνδικαλιστικό όργανο πρέπει να βρει και άλλους τρόπους πάλης και δεν πρέπει να λησμονεί κανένας ότι η απεργία είναι το τελευταίο μέτρο πίεσης προς τους κυβερνώντες. Πρέπει νωρίτερα της απεργίας, να βρεθούν τρόποι πάλης και πίεσης των πολιτικών που έχουν φέρει σε απόγνωση όλη την κοινωνία.
Ο ιδιωτικός τομέας είναι αυτός που πληρώνει τα σπασμένα είτε είναι εργαζόμενοι είτε είναι ελεύθεροι επαγγελματίες. Οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι που πλέον είναι μακροχρόνιοι άνεργοι. Αυτοί πλέον, δεν έχουν τίποτε. Πότε θα συμπληρώσουν τα ένσημα για να βγουν στην σύνταξη; Γιατί δεν αλλάζουν τον νόμο του Κατρούγγαλου που λέει ότι τα τελευταία πέντε χρόνια, πρέπει να έχεις 100 ένσημα για να βγεις στην σύνταξη; Που θα βρουν οι μακροχρόνια άνεργοι δουλειά για να τα συμπληρώσουν;
Άρα πλέον, επιβάλετε. Ανώτερο συνδικαλιστικό όργανο και οι “Κοινωνική Συμμαχία” να βρουν άλλους τρόπους πάλης πριν την απεργία, η οποία τελικά αποβαίνει σε βάρος των εργαζομένων.
