Του Κωστή Χατζηδάκη*

Διακίνηση ναρκωτικών, κλοπές, μαχαιρώματα, βία και απειλές ενάντια σε όποιον συχνάζει εκεί, χώροι κατειλημμένοι από τραμπούκους, απόλυτη ατιμωρησία απέναντι στις πάσης φύσεως παραβατικές συμπεριφορές. Δεν μιλάμε ούτε για τα Εξάρχεια, ούτε για το Ζεφύρι. Μιλάμε για τα ελληνικά πανεπιστήμια το 2018!

Η πολιτεία σε ρόλο παρατηρητή. Αποφασισμένη να ΜΗΝ παρέμβει! Και ο αρμόδιος υπουργός, που με νόμο πριν 2 χρόνια κατήργησε τον νόμο Διαμαντοπούλου και επανέφερε το άσυλο, απορεί και αγανακτεί! Με τους τραμπούκους; Με τους ακροαριστερούς και τους ακροδεξιούς που συγκρούονται; Με τους διακινητές ναρκωτικών; Όχι! Ο κ. Γαβρόγλου είναι αγανακτισμένος με τους φοιτητές! «Πού είναι το φοιτητικό κίνημα, πού είναι οι φοιτητές να διεκδικήσουν τους χώρους τους και την ακαδημαϊκή ειρήνη;» αναρωτήθηκε σε πρόσφατη συνέντευξή του στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής. Το διανοείστε;

Δεν είναι, βεβαίως, η πρώτη φορά που ο κ. Γαβρόγλου ξεσπαθώνει κατά της απροθυμίας των φοιτητών να επιβάλουν μόνοι τους την τάξη στους πανεπιστημιακούς χώρους. Θα θυμάστε, σίγουρα, τις περσινές καταγγελίες του για την απουσία ενός «ρωμαλέου φοιτητικού κινήματος» στο ΑΠΘ, το οποίο θα τα έβαζε με τους εμπόρους ναρκωτικών που λυμαίνονται τις εγκαταστάσεις του ιδρύματος, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των φοιτητών. Οι ίδιες μαρτυρίες, να σημειωθεί –οι οποίες καταγράφθηκαν στην επιστολή με 471 υπογραφές που είχαν στείλει οι φοιτητές στον Πρύτανη- έκαναν λόγο μέχρι και για θανάτους ανθρώπων μέσα στο πανεπιστήμιο.

Γνωρίζαμε, φυσικά, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια ρετρό προσέγγιση απέναντι στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, όπως και στην παιδεία γενικότερα. Άλλωστε, όλες οι παρεμβάσεις που έγιναν από τους αρμόδιους υπουργούς Μπαλτά, Φίλη και Γαβρόγλου, είχαν σκοπό να ξηλώσουν τις πρόσφατες μεταρρυθμίσεις και να επαναφέρουν ρυθμίσεις που είχαν γίνει το ’82 και το ’83. Αυτή είναι η «προοδευτική» αντίληψη της αριστεράς.

Εν προκειμένω, όμως, η κατάσταση ξεπερνάει τα όρια του ρετρό και περνάει στα όρια του παραλογισμού. Διότι μόνο ως παράλογη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσει μια ρύθμιση για το άσυλο που δίνει, ουσιαστικά, το ελεύθερο σε όσους θέλουν να διαπράξουν διάφορα εγκλήματα εντός του πανεπιστημίου. Επιτρέποντας, έτσι, στους εμπόρους ναρκωτικών και στις διάφορες ακραίες ομάδες να μετατρέψουν τα πανεπιστήμια σε άνδρα ανομίας. Θα έλεγε κανείς ότι το καθεστώς που διαμόρφωσε ο ΣΥΡΙΖΑ στα πανεπιστήμια είναι τριτοκοσμικό, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν γνωρίζω να υπάρχει κάποια χώρα –ακόμα και του τρίτου κόσμου- στην οποία δεν εφαρμόζεται ο ποινικός κώδικας στα πανεπιστήμια!

Κάποιος κυνικός θα έλεγε, βέβαια, ότι δεν είναι καθόλου παράλογη η προσέγγιση αυτή. Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί πως, προσφέροντας ατιμωρησία στους πάντες, θα κερδίσει συγκεκριμένες ομάδες ψηφοφόρων. Αν το σκέπτονται έτσι, είναι αφελείς. Διότι η κατάσταση έχει γίνει πια τόσο εξωφρενική που η στάση της κυβέρνησης απέναντι σε όλα αυτά τα φαινόμενα είμαι σίγουρος ότι τη ζημιώνει πολιτικά και εκλογικά. Είναι, όμως, δικό τους πρόβλημα πόσο μεγάλη θα είναι η πτώση τους στις επόμενες εκλογές. Η πανεπιστημιακή κοινότητα, όμως, δεν μπορεί να είναι όμηρος ακραίων δογματισμών και μιας άνευ προηγουμένου παρωπιδικής αντίληψης για τα πράγματα.

Η Νέα Δημοκρατία θα καταργήσει τον Νόμο Γαβρόγλου και θα προχωρήσει άμεσα σε αλλαγή του θεσμικού πλαισίου για το άσυλο, ώστε να μην υπάρχει καμία γκρίζα ζώνη σχετικά με την αυτεπάγγελτη επέμβαση της αστυνομίας σε περιπτώσεις αξιόποινων πράξεων. Για να εφαρμόζεται ο ποινικός κώδικας στα πανεπιστήμια, παράλληλα, φυσικά, με την απόλυτη διασφάλιση της ελευθερίας της άποψης. Διότι θέλουμε να έχουμε πραγματικό άσυλο, και όχι άσυλο εγκληματιών.

Πέρα από ένα πανεπιστήμιο ασφαλές, οραματιζόμαστε ένα πανεπιστήμιο σύγχρονο, ποιοτικό και ανταγωνιστικό. Για αυτό και έχουμε παρουσιάσει μια σειρά από προτάσεις προς αυτή την κατεύθυνση:

1. Συγκεκριμένα, μιλάμε για ενίσχυση της αυτοτέλειας των δημόσιων πανεπιστημίων. Με ελεύθερη διαμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών και παροχή δυνατοτήτων για ενίσχυση της έρευνας. Με νέους διαφανείς τρόπους χρηματοδότησης. Με σύνδεση της εκπαίδευσης με την παραγωγική διαδικασία και την αγορά εργασίας. Με αποφασιστικό ρόλο των ιδρυμάτων στη διαμόρφωση κριτηρίων εισαγωγής των μαθητών στην Ανώτατη Εκπαίδευση

2. Μιλάμε επίσης για αξιολόγηση σε όλα τα επίπεδα. Με την Αρχή Διασφάλισης και Πιστοποίησης της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση (ΑΔΙΠ) να αναδεικνύεται σε βασικό πυλώνα λειτουργίας του συστήματος τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Με την κρατική χρηματοδότηση να αποτελεί συνάρτηση της αξιολόγησης. Με την ανάδειξη των καλών πρακτικών και την αξιοποίησή τους για τη βελτίωση των πιο αδύναμων δομών.

3. Στόχος μας είναι, επίσης, η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων με αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος. Μέχρι να γίνει αυτό όμως, μπορούμε να προωθήσουμε τη δημιουργία ξενόγλωσσων μεταπτυχιακών, ώστε να προσελκύουμε φοιτητές από όλο τον κόσμο αντί να περιοριζόμαστε στο να εξάγουμε κάθε χρόνο φοιτητές και συνάλλαγμα. Η Ελλάδα έχει όλα τα πλεονεκτήματα που θα της επιτρέψουν να αναδειχθεί σε διεθνές κέντρο παροχής εκπαιδευτικών υπηρεσιών στη νοτιοανατολική Ευρώπη, προσελκύοντας σημαντικές επενδύσεις και δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας. Τι μας εμποδίζει;

Η Ελλάδα αξίζει πανεπιστήμια που θα αποτελούν πυλώνες ανάπτυξης και θα βρίσκονται σε ανοιχτή, δημιουργική αλληλεπίδραση με την οικονομία και την κοινωνία. Αυτή είναι η πραγματικά προοδευτική προσέγγιση για το πανεπιστήμιο σήμερα. Η κυβέρνηση σε αυτό, όπως και σε τόσα άλλα ζητήματα, παριστάνει την προοδευτική, όμως προωθεί τη συντήρηση κάθε αρνητικής πρακτικής και θέλει ένα εσωστρεφές πανεπιστήμιο που θα παραμείνει όμηρος συντεχνιών και μπαχαλάκηδων.

Δυστυχώς για αυτήν, αλλά ευτυχώς για την Ελλάδα, παρά τις δυσκολίες η πρόοδος πάντα στο τέλος κερδίζει.

*Ο κ. Κωστής Χατζηδάκης είναι Αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Βουλευτής Β’ Αθηνών.