Γιάννης Παπαχρόνης, η υποψηφιότητα του, το όραμα και η κατάθεση ψυχής

Εδώ και μια βδομάδα από την Τρίτη 20 Νοεμβρίου, ημέρα κατά την οποία ανακοίνωσα επίσημα την κάθοδό μας ως συνδυασμός και ο υπογράφων ως υποψήφιος Δήμαρχος της Ξάνθης μας, έχουμε εισπράξει εκατοντάδες ευχές, δηλώσεις συμπαράστασης και στήριξης.

Συμπολίτες μας αγανακτισμένοι καθώς και άλλοι με ελπίδα στο λόγο, στη σκέψη και στην ψυχή τους και άλλοι πάρα πολύ, μα πάρα πολύ, προβληματισμένοι αλλά και παραδομένοι ( προδομένοι από παλιά θα έλεγα) ότι τίποτα δε θα αλλάξει, μας έχουν πλησιάσει. Μας πλησιάζουν, προσπαθούν να μας μιλήσουν ακόμα και να μας αγγίξουν να δούνε και να πειστούνε ότι είμαστε αληθινοί… Δε μπορώ και δε θέλω να σας τάξω πολλά αν και πολλοί από σας το επιζητάτε και το θέλετε. Δεν το έκανα ποτέ και δε θα το κάνω και τώρα στο βωμό της προεκλογικής εκστρατείας και παροχολογίας. Μου λένε, εκτός των άλλων, θα αλλάξεις και συ Πρόεδρε αν λάβεις την εξουσία. Προφανώς εννοούν θα αλλάξω προς το χειρότερο. Και γιατί να αλλάξω εγώ και να μην αλλάξετε εσείς; Προσωπικά γνωρίζω τον εαυτό μου και ξέρω ότι δε θα την «ψωνίσω». Αλλά έχω και ένα άλλο μεγάλο πλεονέκτημα και πολλά μαξιλαράκια προστασίας. Ανθρώπους, συνοδοιπόρους, που πραγματικά, ειλικρινά με αγαπούν. Αυτοί πρώτοι θα με προστατεύσουν και θα με επαναφέρουν σε ενδεχόμενη παρεκτροπή. Γιατί πραγματικά πιστεύουν και αγαπούν αλλά και με αγαπούν, όχι μόνο με την καρδιά τους αλλά με όλο τους το είναι, την ύπαρξή τους.

Ρωτάνε «κάποιοι» τι όραμα έχει ο Παπαχρόνης για την Πόλη, ας μας υποσχεθεί τι θα κάνει αυτός και οι συνεργάτες του που δε το κάνουνε καλά οι ήδη κατέχοντες τα δημοτικά έδρανα (συμπολίτευση και αντιπολίτευση) ή τι άλλο παραπάνω θα πράξει και θα δημιουργήσει αυτός και οι συνεργάτες του;
Διάβασα κάπου στο διαδίκτυο «Όραμα, μια φαντασίωση, που φτιάχνεται με συναίσθημα, λογική και συνείδηση, απαιτεί κόπο, χρόνο κι αγάπη σε αυτό προς το οποίο οραματίζεσαι. Το όραμα δεν αποτελεί χρόνο αυτοϊκανοποίησης, ανικανοποίητων «θέλω». Το όραμα ανοίγει μονοπάτια μέσα στο χώρο και το χρόνο, στρέφει σ’ αυτά το βλέμμα της ανθρώπινης νόησης και διοχετεύει σ’ αυτά την κοινή ανθρώπινη προσπάθεια, έτσι ώστε το φως της ελπίδας να μένει αναμμένο, σταθερό και να φωτίζει κάθε ανθρώπινη ψυχή».
Επίσης συνέχισα το διάβασμα ότι «το όραμα δεν κλέβεται, δεν πουλιέται, δεν σκοτώνεται, δεν εκβιάζεται, δεν εξαπατάται και όποιος το ενστερνιστεί είναι αδύνατον ν’ αδιαφορήσει γι’ αυτό. Το όραμα είναι χάρη. Χάρη αυτού που το γέννησε και το χαρίζει, χωρίς να υποχρεώνει, χωρίς να εξαπατά, έχοντας γνώση του «εν οίδα, ότι ουδέν οίδα». Χάρις αυτών που το δέχονται, το κάνουν και δικό τους όραμα, και συμβάλλουν στην πραγμάτωσή του. Το αληθινό όραμα, ποτέ δεν είναι αλυσίδες βαριές για την ανθρώπινη διανόηση. Το αντίθετο! Φτερά που την απογειώνουν είναι!».
«Οράματα υπάρχουν πολλά. Το όραμα επί παραδείγματι του οικογενειάρχη να δει τα παιδιά του να προκόβουν και να είναι χαρούμενα κι ευτυχισμένα. Το όραμα του δήμαρχου να μην υπάρχει άστεγος και πεινασμένος στον δήμο του. Το όραμα του πρωθυπουργού να έχει η χώρα του ένα άρτιο δωρεάν σύστημα παιδείας για όλους. Όλα αυτά τα οράματα αναγκαστικά συνυπάρχουν μέσα στο όραμα «εξέλιξη του ανθρώπου».
Διάβασα και άλλα πολλά στο διαδίκτυο και όντως υπάρχουν καταπληκτικά πράγματα και απόψεις. Πολλά από αυτά μας εκφράζουνε. Όπως διαβάζω εδώ και πολλά χρόνια, εδώ τοπικά, στις έντυπες εφημερίδες και περιοδικά μας ,τις διάφορες απόψεις , τα προβλήματα και τους προβληματισμούς, τις γκρίνιες, την ισοπέδωση των πάντων, τις κοκορομαχίες της μορφής του να είχαμε να λέγαμε αλλά και τις απόψεις , τις προτάσεις και τους οραματισμούς για την πόλη και την περιοχή μας. Φυσικά και έχω άποψη για τα περισσότερα θέματα και προβλήματα που μας απασχολούν. Αλλά τώρα, δεν έχουν σημασία τόσο οι προσωπικές μου απόψεις γιατί προσπαθούμε να δουλέψουμε για κάτι μεγαλύτερο και ανώτερο που μας ξεπερνάει και πρέπει να μας ξεπερνάει.
Μια υπόσχεση μεγάλη μπορώ μόνο να σας δώσω προς το παρόν. Θα δουλέψουμε τόσο σκληρά, τόσο συλλογικά, τόσο συνεργατικά που θα μας φοβηθεί η ίδια η Δουλειά. Υγεία μόνο να έχουμε εμείς και οι οικογένειές μας ώστε απερίσπαστοι να αφοσιωθούμε στο σκοπό μας. Να ανακτήσει η Ξάνθη μας την χαμένη και ξεπερασμένη αίγλη της. Να επανακτήσουμε ξανά οι περισσότεροι την αισιοδοξία μας και να αρχίσουμε να καταθέτουμε τη δημιουργικότητα, την αγάπη και την ψυχή μας προς όφελος και πάλι του τόπου μας.

Τέλος να γνωρίζετε και κάτι άλλο βασικό. Ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο αποτελούν τους πρώτους πολίτες και άριστους της πόλης όμως ταυτόχρονα, θα είναι και οι πρώτοι υπηρέτες και υπηρετούντες την Ξάνθη μας.

Ιωάννης Χαρ. Παπαχρόνης
Ταπεινός διεκδικητής της δημαρχίας αλλά όχι επίδοξος σωτήρας της πόλης…

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις (Κ.Π. Καβάφης- Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)